MAPLE HEARTS | PBF

Kiedyś miał inne nazwisko, inną przeszłość i ludzi, których kochał. Teraz ma tylko nowe życie, które nie do końca należy do niego. Nowe imie, nowe nazwisko, nowe miejsce zamieszkania i nowa praca. Toronto stało się jego azylem i więzieniem jednocześnie – nie może go opuścić, ale nie może też być tytaj sobą. Jako podopieczny programu ochrony świadków, codziennie boryka się z wieloma zasadami, których musi przestrzegać, starając się prowadzić względnie normalne życie.
Od jego "śmierci" minął rok. W Montrealu zostawił oficjalnie owdowiałą żonę i osieroconą trzyletnią córkę. Tamto życie – dom, nazwisko, rodzina, przeszłość – zakończyło się nagle, brutalnie i definitywnie.


Szukam kobiety, wiek tak naprawde nie gra roli, ale chyba najlepiej jakby była po 30. Mam kilka pomysłów, które możemy pomieszać, zostawić jak są, albo wpaść na coś zupełnie innego, nie zamykam się na żadne wizje, nawet te szalone i brzmiące na absurdalne, ze wszystkiego da się coś wyciosać
Może to być kobieta z przeszłości, która go rozpoznaje – znajoma żony, sąsiadka, bywalczyni tych samych sklepów, siłowni, piekarni, kawiarni. Mogli mieć krótki epizod (no święty tak w pełni nie jest, zdarzył mu się skok w bok), mogli jedynie znać się z niezobowiązujących rozmów. I nie musiała nawet mieszkać na stałe w Montrealu, wystarczy żeby bywała tam kilka razy do roku.
Może to być psycholożka/policjantka, z którą ma regularne sesje w ramach programu ochrony – początkowo czysto profesjonalna relacja, która powoli zacznie przekraczać granice.
To także może być sąsiadka, współpracowniczka, przypadkowa znajomość ze stacji benzynowej, kiedy dystrubutor nie chciał z nią współpracować.
Wszystko do dogadania, nie gryzę i lubię wyzwania

Dopóki nie spłodzę KP, przy rozmowach dostarczę wszelkich detali odnośnie postaci!
Zapraszam na PW

Zawsze byłem wyobcowaną jednostką. Nie przez ludzi. Przez samego siebie. Lepiej czułem się, będąc w pojedynkę — w szkole, na studiach, w pracy. Moje towarzystwo to praca. Moje spędzanie wolnego czasu to przeglądanie notatek. Początkowo wydawało Ci się to pociągające — moje skupienie nad gromadą papierów. Grymas goszczący na moim czole. Przygryziony ołówek w kącie ust, gdy analizowałem kolejne komplikacje sprawy, starając się nadać im znaczenie. Gdy odkładałem wszystko, moje spojrzenie trafiało na Ciebie. Ciepłe, ze zmęczonym uśmiechem wypisanym na ustach. Odbijającym się w zmęczeniu wokół oczu.

Mogłaś tak żyć. Byłaś szczęśliwa. Przez chwilę.

Nie było dla Ciebie miejsca w moim świecie. W końcu byłem jak chłodne lustro, które odbijało jedynie to, czego pragnęłaś. Szukałaś ciepła, ja mogłem dać Ci je ulotnie. Bo zawsze wiedziałaś, że praca stała dla mnie przed wszystkim. I wszystkimi. Tam, gdzie powinno być Twoje miejsce.

Żałowałem, że odeszłaś, lecz nigdy Cię nie zatrzymywałem. Wiedziałem, że tak będzie lepiej. Staram się wierzyć, że kochałem Cię na swój własny sposób. Wszak wciąż coś do Ciebie czuję, bo gdy moje spojrzenie osiada na Twojej osobie, wiesz, że patrzę. I ciężko wrócić mi do przerwanego zajęcia.


Poszukuję kobiety 27+, z którą Duncan był w krótkim związku. Mogli się jedynie spotykać, mogli ze sobą pomieszkiwać. Kiedy dokładnie miało to miejsce, ustalmy wspólnie. Fakt faktem poszukiwana odeszła z uwagi na charakter Duncana i trudności w byciu parą dla kogoś z jego osobowością. Holloway jest samotnikiem i pracoholikiem z natury, co może utrudniać jakiekolwiek relacje damsko-męskie. Aktualnie spotykają się dość regularnie — praca, sąsiedztwo, wspólne znajomości — cokolwiek to będzie, na pewno coś znajdziemy. Wisienką byłoby, gdyby poszukiwana pani posiadała nowego partnera. Nie planuję tu powrotów — chociaż fabuła może mieć różne plany — dlatego może to być spokojnie fabuła uzupełniająca. Na pewno jednak widziałabym tutaj sporo emocjonalnych wątków.

Dora Hill miała osiem lat, gdy zniknęła. Rodzice wieszali jej plakaty na każdym słupie, lokalne media nie ustawały w nagłośnieniu sytuacji, a patrole policyjne przeszukiwały okoliczne zarośla. Rysy delikatnej twarzyczki wyryły się nam wszystkim pod powiekami, gdy każdego poranka widzieliśmy uśmiechniętą dziecięcą buzię na kartonach z mlekiem. Nikt nie znalazł odpowiedzi, co się z nią stało i tylko co parę lat ludzie zbierają datki na wzmożenie tej niewyjaśnionej sprawy, która skończyła w policyjnym archiwum.

Od tego incydentu minęło wiele długich lat. Ludzie zapomnieli o Dorze Hill, która stała się jedynie smutnym mitem. Westchnięciem nad losem biednej dziewczynki. Wszyscy nauczyli się żyć dalej. Ty również. Przybrałaś maskę, wydoroślałaś, zupełnie jakbyś zapomniała. I tak starasz się żyć, chociaż w sercu wciąż nosisz specjalne miejsce na zdjęcie ośmioletniej dziewczynki z kartonu po mleku.

Ze snu wybudza mnie wiadomość od znajomego policjanta. Siedmioletnia Teresa Wheeler zaginęła w drodze ze szkoły do domu. Sytuacja wydaje przerażająca do tego stopnia, że cała okolica stanęła na nogi. Łącznie ze mną. W dziennikarstwie nie ma barier i przekonałaś się o tym nie razy, gdy tacy jak ja, próbowali dowiedzieć się czegoś o Dorze Hill. Byłyście w końcu blisko. Bawiłyście się w końcu tego samego dnia, w którym zniknęła. Najprawdopodobniej byłaś ostatnią, która ją widziała.

Znajduję zbyt wiele punktów wspólnych — w zniknięciu Dory, jak i wyparowaniu Teresy. A droga ku prawdzie prowadzi mnie przez Ciebie. Bo chociaż nie pamiętasz już wszystkiego tak dobrze, coś w Twoim umyśle mówi Ci, że wiesz. Że znasz odpowiedź.

I ja również.


Poszukuję kobiety w wieku 25+, która — zgodnie z poszukiwaniami — w dzieciństwie przyjaźniła się z zaginioną dziewczynką. Mogły być rodziną, sąsiadkami, powiązanie jest całkowicie dowolne. Istotne jest, aby Twoja postać widziała Dorę po raz ostatni żywą. Czy coś ukrywa świadomie lub nie? Odkryjmy to wspólnie. Wątek, który planuję, należy do wątków kryminalnych i chociaż mam pewnego rodzaju wewnętrzną strukturę gotową, chciałabym stworzyć ją i skomplikować z poszukiwaną osobą. A także dotrzeć do prawdy, której dno sięga naprawdę głęboko. Emocji na pewno nie zabraknie i chętnie oddam w zaangażowaniu zainteresowanej osobie. Zapraszam!

Nie szukam niczego konkretnego ani też koniecznie długofalowego (choć mile widziane), stąd taka, a nie inna forma. Nie przepadam za ustalaniem zbyt wielu szczegółów (poza tymi koniecznymi!) i w wątkach zdecydowanie stawiam na autentyczność, rzucenie w wir liter i „zobaczysię”.

Typy wątków, które mnie interesują:

1. Odcienie szarości i inne przysługi
Układy, transakcje, coś za coś. Może pomóc, może zaszkodzić albo jedno i drugie. Ludzie ponoć nie robią nic za darmo, a Eunsoo ma sporo długów i niekoniecznie tylko finansowych. Chętnie przygarnę coś z pogranicza prawa, bo to otoczenie jest Cheon szczególnie bliskie zarówno za sprawą ciążących uzależnień, jak i przeszłych skrętów nie w te uliczki, które powinna. Błędy młodości i braki w zdrowym rozsądku. To ostatnie, zdaje się, wciąż ją trapi.

2. Przeszłość
Ta koreańska lub inno-obrzeży-światowa. Bywała w wielu miejscach i zwykle pozostawiała tam mniej lub bardziej niedomknięte sprawy. Może zrobiła po łebkach coś, co wymagało precyzji? Może zawróciła w głowie albo, ot, nadepnęła na odcisk w sposób, który trudno puścić w niepamięć? Może, tak po prostu, spotykają się i pierwsze co przychodzi ci na myśl to powiedzenie: „ani trochę się nie zmieniłaś” i bynajmniej nie jest to komplement? W Toronto zaczyna od zera, z czystą kartą, ale przeszłość ma ten paskudny zwyczaj, by o sobie przypominać w najmniej oczekiwanym momencie. A są w jej życiorysie wydarzenia, o których szczególnie chciałaby zapomnieć.

3. Obszar zawodowy
Matka mówiła, żebyś zrobił/a sobie tatuaż na czole i kolczyka na dupie? Świetnie, kto nie wybrzydza, ten nie zarabia, a Eunsoo jest ostatnią osobą, by odrzucić leżące na ziemi dolary. Co więcej, nie ma nic przeciwko, by zamęczać skórę nawet o trzeciej w nocy. W bonusie możesz pooglądać dzieła szaleńca – obrazy, wydruki, grafiki o szalenie nieprzyjemnym klimacie. Ba, nawet kupić. Cóż, gust trzeba mieć. W najgorszym wypadku masz szansę spróbować pogłaskać Baekho, ale to ryzykowna gra.

Jeśli masz inny pomysł, niż te, które wypisałam – zapraszam, nieobce są mi wątki zwykło-codzienne, lekkie, a nawet trudne. Odnajduję się w praktycznie każdej tematyce.
Jeśli nie – też zapraszam, wymyślimy coś wspólnie.

Co do postaci:
Cheon jest mieszanką krwi koreańskiej i chińskiej przed trzydziestką, a w Toronto mieszka zaledwie od trzech miesięcy. Prowadzi swoje życie w sposób, który można określić jako ciąg błędnych decyzji, pomyłek i kłopotów. Nie studiuje, nie rozwija się zawodowo w klasycznym sensie, ale utrzymuje się z pracy, która pozwala zaspokoić podstawowe potrzeby. Bywa cyniczna (całkiem często), kąśliwa i opryskliwa. Ma zdecydowanie mocny charakter i trudny temperament; nie jest kimś, kogo łatwo polubić, ale – ponoć – trudno się od niej oderwać. Idealna do wątków z równie silnymi charakterami lub kontrastującymi, acz mającymi w sobie sporo pokładów cierpliwości.

Słowem końcowym; piszę w różnym tempie – raz szybciej, raz wolniej, o dłuższych przestojach informuję na bieżąco i to ostatnie jest w zasadnie jedynym wymogiem, bym była zadowolona. Długość postów jest mi zupełnie obojętna, o ile konkrety będą się zgadzać – jak czujesz, że zamykasz się z treścią w dziesięciu zdaniach, to w porządku. Obiecuję dobrą zabawę, animację świata dookoła, ciekawych „NPC” i w ogóle: usługę premium lux. Zapewniam, że gram IC i niczego, co dzieje się fabularnie nie biorę do siebie. Dramaty mogę rozgrywać, ale tylko i wyłącznie w fikcyjnym świecie. Ah, jeszcze jedno: jeśli w rozgrywkach używasz AI do czegoś więcej, niż znalezienia synonimu/reaserchu, to się nie dogadamy. Mam alergię na pozbawione duszy zdania, a nie chcę być niemiła.

"Wyszła z mojego życia z hukiem, pozostawiając więcej pytań niż odpowiedzi. A potem zniknęła bez słowa. Ja zostałem z firmą, nazwiskiem i wizerunkiem, którego już nie rozpoznaję. Ale jej echo zostało. Zawsze zostaje."

Szukam młodszej siostry Galena, jedynej osoby, która potrafiła mu powiedzieć „spierdalaj” z autentycznym uczuciem.
Po jej wyjeździe na studia do Kopenhagi (lub gdziekolwiek indziej), kontakt się urwał. Nikt nie zna powodów dlaczego wyjechała - może miała dość rodziny, która od dziecka kładła na nich ogromny nacisk i kreowała ich na złote dzieci, a może dość brata, który w pewnym momencie zaczął się buntować popadając ze skandalu w skandal? Galen od lat jej nie widział. Tęskni, ale udaje, że nie. Mamy tutaj spore pole do popisu, możemy wpleść jakąś grubszą dramę.
Dlaczego teraz wraca? Tutaj też jest dużo opcji, może chce przejąć firmę, albo pojednać się z bratem? Nie mam jeszcze jakiejś konkretnej wizji.
Zależy mi na postaci z charakterem - nie ofierze, tylko kimś, kto ma swoje demony i nie zamierza już znosić głupoty Galena. Zależy mi na siostrze, która potrafi powiedzieć co myśli, a nawet dać mu w łeb, mówiąc, że kiedyś był inny.

Ogólnie siostra na forum już była, ale mi zniknęła, ale nie ukrywam, że to dość ważna postać dla Galena, często o niej wspomina i teraz chciałby ją odnaleźć.
Tu była taka drama, że w momencie, w którym Galen miał najgorszy okres w życiu i chciał się zabić, przedawkował prochy, to kochana siostra powiedziała mu, że zrobił to na pokaz, bo zawsze musi być w centrum zainteresowania, i wtedy wyjechała zostawiając go samego.
Siostra miała mu bardzo za złe, że całe życie wychowywała się w cieniu brata, że on kiedyś bardzo mieszał się w jej życie. Relacja dość ciężka, ale możliwe, że oni kiedyś się pogodzą, bo jednak to rodzice ich zepsuli.
Możemy tu dyskutować, chociaż powiem szczerze, że jest to dość gruba drama i możemy to zostawić. Na pewno będzie się to ciekawie grało.
Możemy też coś zmieniać, dogadać, ja jestem ugodowa. Nie szukam relacji tylko po to, żeby mieć, tylko, żeby faktycznie coś tam zagrać.

Poszukuję pracowników Northex Indsutries. Właściwie... możesz być kim tylko zechcesz!

Serio, bo zajęta jest tylko posada prezesa, reszta do rozdania. Chodzą słuchy, że Dyrektor Logistyczny zamieszany jest w handel ludźmi. Ale jak na razie to Galena z tego powodu wyprowadzili z biura w kajdankach.
Ogólnie dzieje się, nie ma nudy, w poniedziałki leczymy kaca, a kto pierwszy przyniesie prezesowi aspirynę dostaje premię, więc kolejka ustawia się od rana. We wtorki jemy sushi. W środy mogą was wezwać na przesłuchanie w sprawie trupów w kontenerach. W czwartki wszyscy plotkują o romansach szefa, a piątki... tak, owoce!

Lubię wątki pracowe, więc na pewno będziemy je grać.
Dodatkowo wyszła afera, że w kontenerach Northexu płynących z Europy znaleźli dziesięć trupów, więc będzie też trochę wątków kryminalnych, trochę policji, trochę zniesławienia. Nudy nie będzie.
Zapraszam.

Urodził się w dzielnicy, w której ludzie rozpoznawali go po włosach widocznych z trzech przecznic i aparacie zawieszonym na szyi. Dziecko, które nigdy nie potrafiło być cicho, nastolatek, który wypełniał szkicowniki szybciej, niż zdążył je kupić. Mama - nauczycielka sztuk wizualnych, wiecznie pachnąca olejnymi farbami. Ojciec - technik medyczny, który opowiadał historie z dyżurów przy kolacji. Oboje nauczyli go patrzeć na świat inaczej: ona widzieć kolory, on widzieć szczegóły.

Osbournowie to normalna rodzina, bez dramatów w tle, bez ojca, który odgryza głowy nietoperzom, z kochającą matką, która piekła dla nich naleśniki i rysowała im na nich keczupem uśmiechnięte buzie (kto je naleśniki z keczupem? Osbornowie...).
Chociaż jeśli ktoś by chciał dołączyć do rodziny, a miał pomysły na jakieś dramaty, to zapraszam.
Nie mam żadnych wymagań, bo nigdy nie wspominam o rodzeństwie Lawrenca w postach, ale w moim umyśle oni istnieją, może ich być nawet sztuk więcej niż jeden.
Wiek, zawód i wszystko inne jest mi obojętne, fajnie jakby łączyły ich blond czupryny, ale nie jest to jakiś warunek konieczny, przyjmę nawet rudych
Myślę, że nie są super bogaci, ale w domyśle mają bogatą babkę, na przykład Lawrence dostał od niej mieszkanie za to, że dostał się na medycynę, więc tu też jest droga wolna, do jakiegoś dziedziczenia spadku po babce, albo nie wiem... Może babka powiedziała, że kto pierwszy z jej pięknych wnucząt się ożeni, wyjdzie za mąż, to dostanie małą fortunę?
Możemy sobie pokombinować z tą babką, ale nie musimy.
Z rodzicami też.
W ogóle z relacjami. Jestem na wszystko otwarta, nie znikam i w ogóle.
Zapraszam, możecie mnie łapać na disco

Jaki Lawrence jest każdy widzi. Widać go z daleka, te jego kolorowe koszule i blond włosy, a później słychać, najpierw motocykl, a później jego niekończące się paplanie. Ale niech to was nie zmyli, bo chłopak na swój sposób jest uroczy, dobry i raczej z typu tych "do rany przyłóż" niż łobuz. Chociaż... łobuzem też czasem potrafi być. Jest na stażu w Zakładzie Medycyny Sądowej, co wcale do niego nie pasuje, a jednak jakoś się tam znalazł i Ty go w tym wspierasz, bo jesteś jego najlepszą przyjaciółką.

Możecie znać się od zawsze, od dziecka, może poznaliście się wczoraj, ale od razu zaiskrzyło, od razu połączyła was nić przyjaźni, bo jeśli chodzi o Lawrenca to on nie dostrzega nic więcej.

Nie widzi tego, że Ty od dłuższego czasu robisz do niego maślane oczy. Każdy jego żart notujesz w pamięci, każde spojrzenie bierzesz na serio, a każdy uśmiech sprawia, że drżą Ci kolana. Friendzonuje cię bezlitośnie, albo gorzej... robi to zupełnie nieświadomie.

Lawrence widzi w tobie „kumpla”, kogoś, komu opowiada dziwne anegdoty z prosektorium i kto zawsze go wysłucha i przytuli. Kogoś z kim może spędzać czas i na kogo zawsze może liczyć, ale na kogo widok w jego brzuchu nie podrywają się do lotu te dzikie motylki.
To może być piękna przyjaźń, mogłaby być, gdyby nie to, że Ty za każdym razem gdy patrzysz w te jego niebieskie oczy, to czujesz, że Twoje motylki przechodzą chyba jakiś okres godowy.

Lawrence jednak wzdycha do kogoś zupełnie innego i Ty go w tym wspierasz, bo jesteś dobrą przyjaciółką. A potem tylko zadajesz sobie takie pytanie, co on w niej widzi i dlaczego nie widzi tego w Tobie?

Nie jest to mój główny wątek, Twój wcale też nie musi być, ale chcę, żebyśmy jednak pograli, a nie skończyło się na wpisaniu w relki, czy wspominaniu o sobie w cudzych postach.
Nie wiem jak to się rozwinie, nie wiem jak skończy, dramą, przyjaźnią, a może zupełnie czymś innym?

Od siebie mogę zaoferować chyba nienajgorsze i dość regularne posty. No i przede wszystkim, że coś tu się będzie działo, tylko jeszcze nie wiem do końca co.

Nie wiem za wiele, bo sprowadziłam tę postać do ciekawostki w karcie postaci i nie sądziłam, że będzie czymś więcej, ale teraz myślę, że może wyjść z tego całkiem ciekawa historia... do rozegrania na sto jeden sposobów, bo jakiś tam pomysł mam, ale chętnie dopasuje się pod czyjąś wizję, jeśli będzie trzeba
Rozstali się jakieś... trzy, cztery, pięć lat temu — doprecyzujemy; Odeszła, próbowała oddać mu pierścionek, ale go nie przyjął — nie wiem, czy chodzi o urażoną dumę, czy wręcz przeciwnie, próbował zachować się... dojrzale.
Naprawdę ją kochał. Myślę, że nie potrafił tego wystarczająco wyrazić, i wcale nie chodzi o to, że za rzadko mówił "kocham Cię" - po prostu zawsze wybierał pracę.
Minęło te trzy, cztery czy pięć lat... nie pokochał nikogo innego choćby w połowie tak bardzo jak kochał ją — jest przekonany, że sabotuje samego siebie; twierdzi, że to przeszłość, "epizod do którego nie warto wracać", nierzadko mówi to na głos, ale sam nie wie, kogo próbuje oszukać.
Toronto jest ogromne, może z sukcesem unikali się przez cały ten czas... aż do teraz — i nie mówię tu absolutnie o jakimś przypadkowym, niezręcznym spotkaniu (nie, za dużo ich zagrałam!), wymyślmy coś, co połączy ich na nowo! Pierwsze co przyszło mi do głowy to chory przyjaciel (ich wspólny), który wymyślił sobie, że zanim kopnie w kalendarz, chce częściej widywać przyjaciół, żyć pełnią życia i takie tam... — więc zaczął od obowiązkowych piątkowych wieczorów nad grillem!
Cała reszta do ustalenia - polecam się

Hazel Judy Price — młoda projektantka. Na co dzień tka swoje światy z tkanin i nici, tworząc kostiumy, które ożywają dopiero wtedy, gdy ktoś w nie wierzy. Wśród kolorów, świateł i wystaw zaczyna jednak czuć, że czegoś jej brakuje. Nie kolejnego projektu, nie sukcesu, lecz drugiej osoby — której obecność przyniesie ciepło i spokój, jakiego sama nie potrafi już odnaleźć.

Szukam relacji emocjonalnej, powolnej, autentycznej i pełnej napięcia. Takiej, w której gest znaczy więcej niż słowo, a spojrzenie potrafi zatrzymać oddech.
Nie chodzi o przelotny flirt, lecz o coś, co rozwija się między czułością a pożądaniem, między zaufaniem a niepewnością.

Idealna dla tego wątku byłaby kobieta, mężczyzna, hybryda, ktokolwiek która nie boi się bliskości — może być artystką, klientką, sąsiadką, kimś z branży... byle miała w sobie tę samą iskrę, co Hazel: potrzebę czucia i tworzenia jednocześnie.
Rozgrywka może być luźna, oparta na emocjach i subtelnym napięciu, które z czasem przekształci się w coś głębszego.

Szukam dramatów, prawdziwego połączenia — takiego, które z każdą rozmową zszywa serca coraz mocniej, a że czasem jakiś szef puści... cóż proza życia.