MAPLE HEARTS | PBF

Dopiero słowa Cema sprawiły, że w głowie Emira przeskoczył jakiś przełącznik i skojarzył, o czym przyjaciel mógł mówić. Lata temu, u samego początku jego aktorskiej kariery. Szmat czasu, a jednak nadal nie miał okazji faktycznie wdrożyć tego w życie. Czy było to szalone? I tak i nie. Na pewno nie popularne, szczególnie w Turcji, bo zwykle takie rzeczy robiło się za nastolatka. Parsknął krótkim śmiechem pod nosem i pokręcił nieznacznie głową, szczerze rozbawiony i zdumiony tym, że w całym tym galimatiasie emocjonalnym, Cemil pamiętał o swoich słowach sprzed lat.
- Nie tylko bywał i dużo z tego szaleństwa ci zostało. Nie schlebiaj sobie za bardzo, bo nie znormalniałeś. - Żartobliwie wycelował w niego palcem, absolutnie nie mając na celu obrazy, a jedynie braterskie dźgnięcie. Jego lekki ton i błysk rozbawienia w spojrzeniu zdradzał niegroźną intencję. Ale nie ważne jak beztrosko podchodzili do tematu w tej chwili, musieli też skupić się na poważniejszym aspekcie całego wydarzenia. Emir wiedział, że Cem się tym denerwuje, nawet jeśli dobrze to ukrywał pod fasadą wesołka, a i po Eden było widać kontrolowane i trzymane w ryzach przejęcie. Fakt, to będzie trudna sytuacja, wkopali się z tą decyzją wspólnego przejścia po czerwonym dywanie, ale mleko jeszcze się nie rozlało, jedynie zaczęło kipieć. Trzeba tylko było umiejętnie nad tym zapanować.
Złączył opuszki palców obydwóch dłoni razem, opierając przedramiona o blat i spoglądając to na przyjaciela, to na jego uroczą "koleżankę" uważniej, z powagą. Ostatecznie zatrzymał wzrok właśnie na Eden.
- Nie będę ci mydlił oczu, Eden, to będzie najprawdopodobniej najczęściej padające pytanie. - Taka była prawda, bo w Turcji tak jak na całym świecie, poza samym zainteresowaniem produkcji, to właśnie życie prywatne gwiazd podbijało popularność i oglądalność. A tabloidy i serwisy plotkarskie czyhały na choćby najmniejszy, soczysty detal, który można było rozdmuchać do rozmiarów pożaru. - Zabieranie bliskich na premiery nie jest tak niespotykane, a najbezpieczniejszą wersją będzie chyba przedstawianie cię jako "przyjaciółki z dzieciństwa", bez wspominania o latach braku kontaktu. - Tak, wiedział o tym. Może nawet dziwnym by było, jakby nie wiedział, w końcu byli od dawna z Cemem jak bracia, rozmawiali na różne tematy, zwierzali się sobie z wielu rzeczy, służyli sobie nawzajem radą i wsparciem. Wiedział o Eden wiele i nie widział tego jako potencjalny brak szacunku wobec jej prywatności, bo była naturalną częścią życia kogoś mu bliskiego. - Dobrze żebyś unikała subiektywnych odpowiedzi odnośnie wiary i polityki, to nigdy nikomu nie wychodzi na dobre. Lepiej nie mieć na ten temat zdania, niż mieć jakiekolwiek, bo to zawsze może być wykorzystane przeciwko tobie. Wierz mi, że lepiej żeby cię uznano za ignorantkę, niż okrzyknięto zwolenniczką lub przeciwniczką czegoś wzbudzającego skrajne emocje. - Czy na spotkaniach rodzinnych, czy na premierze filmu, zasady poruszania drażliwych tematów były takie same. Lepiej było ich najzwyczajniej w świecie unikać. Przeniósł spojrzenie na Cema. - Ważne jest, żebyście obydwoje byli pewni tego, jaki wizerunek chcecie przedstawić. Dobrze wiesz, że Eden będzie sensacją nie tylko dlatego, że pojawi się jako twoja towarzyszka, ale przede wszystkim jako kanadyjka. Właściwie... - Zmarszczył lekko brwi i znowu spojrzał na Eden, po czym w lekkim ruchu nagłego przebłysku wskazał ją palcem. - Możemy wykorzystać twoją profesję. Jako pisarka, której publikacja dostała propozycję ekranizacji, aktywnie angażujesz się w projekt i wybór obsady. Obejrzenie filmu Cema może być formą reaserchu. - Może teraz brzmiało to jak szyte grubymi nićmi, ale nadal mieli czas, można to było doszlifować.

Cem Ayers
eden de poesy

Pokręcił głową. Nie miał już tylu pomysłów, jak kiedyś. Starał się nie wywoływać żadnych problemów. Trochę go dotknął fakt, że Eden mu nie ufała w kwestii tego, co miał ewentualnie powiedzieć dziennikarzom.
- Dzięki – odparł krótko. – Miałem powiedzieć, że jesteśmy przyjaciółmi, którzy mając podobne zainteresowania chcieli pójść razem na to wydarzenie. Nie martw się, nie wygadam się kim naprawdę dla mnie jesteś. Nie miałem zamiaru stawiać cię w trudnej sytuacji – wyjaśnił i po prostu wstał i odszedł na bok, w kierunku wyjścia na taras. Tam oparł się o ścianę i patrzył na zewnątrz, analizując wszystko. Czy ona myślała, że dla niego to jest hop siup? Nie, nie było to łatwe i dla Cema. Nie byłby w stanie zrobić czegoś przeciwko niej i nie wystawiłby ją do wiatru. Miał też nadzieję, że bardziej mu ufa.
Nie wrócił do nich, stał tak i nawet się nie odwrócił. Cały czas słuchał uważnie tego, co mówili, ale się nie włączał do rozmowy, skoro i tak mu nie wierzono. Był aktorem i profesjonalistą, umiał dobrze udawać i miał świadomość tego, że musi grać swoją rolę oscarowo. To było dla niego bardzo trudne zadanie, ale czuł, że sobie poradzą. Nie udawał jednak smutku, który go teraz ogarnął. I nie mówił nic, bo niby co miał powiedzieć? Emir jak zawsze dobrze ogarniał sytuację i wiedział, co powinni robić i mówić. Nigdy się nie przejechał na jego radach i tym razem także będzie dobrze, był o tym przekonany. A co do Eden – on chciał ją chronić, a nie dodawać jej zmartwień i powodów do złości. Było mu przykro, że nie wierzyła w ich przyjaźń i tego, że jego uczucia co do niej, nigdy by jej nie skrzywdziły. Splótł ręce na piersi, by nie zauważyli jak drżą mu dłonie. Oczywiście, że się denerwował. Gdyby ktoś go zapytał, czy w ogóle chce tam pójść, odpowiedziałby, że niekoniecznie, ale nie miał wyboru. Musiał tam się stawić, rozmawiać i bawić się słowami odpowiednio. Przywykł do wywiadów, ale pierwszy raz miał być obok ktoś, kogo kochał. Bardzo chciał się cieszyć tym wydarzeniem i przeżywać je wspólnie z Eden. Nie mógł ujawnić prawdziwych emocji i powodów i tylko to tak bardzo bolało. Także fakt, że kobieta czuła się niepewnie i uważała się za problem też sprawiało, że odechciewało mu się wszystkiego coraz bardziej. Mieli się wspólnie cieszyć tym wieczorem, to tylko i aż tylko tyle.

eden de poesy
Emir Saylan

Odprowadził Cema wzrokiem, lekko marszcząc przy tym brwi. Widział w jego spojrzeniu błysk urazy, która miała prawo się pojawić, ale przez ilość nerwów spowodowanych wieloma faktorami, wyraźnie przyjął to bardzo do siebie. W innych okolicznościach zapauzowałby rozmowę, żeby sprawdzić jak trzyma się przyjaciel, przemówić mu do rozsądku i wesprzeć, ale też nie chciał zostawiać Eden w połowie dość istotnej kwestii. Nie mógł się rozdwoić, więc musiał na szybko przeanalizować i przekalkulować co jest teraz sprawą większej wagi. Eden wygrała ze względu na to, że była w obcym kraju i nie znała tureckiej kultury ani zwyczajów.
Pokręcił lekko głową i uniósł nieznacznie ręce, jakby w obronnym geście, chcąc zasygnalizować jej, że nie miał na myśli, żeby mówiła coś wbrew swoim wierzeniom.
- Nie mówię, żebyś kłamała na temat swoich poglądów, tylko żebyś unikała odpowiedzi. Dyplomatycznie, jak na przykład "nie jest to czas i miejsce na poruszanie takich tematów" albo "o takich tematach rozmawiam tylko w trakcie wywiadów". Wiesz, coś jak zwód, unik, przekierowanie rozmowy w inną stronę. - Co prawda pytania o wiarę raczej nie padały na premierach, ale pochodzenie Eden mogło okazać się naprawdę kuszące dla dziennikarzy. - Cemil ściągnął cię na tę premierę z Kanady. Jesteś z zachodu, zza oceanu, z bardzo daleka. Cem jest w połowie Kanadyjczykiem, zaczną się spekulacje, że Kanada może mu zaoferować coś, czego nie może zaoferować Turcja. - Nie miał jeszcze okazji mic pod opieką gwiazd aż tak bardzo międzynarodowo rozpoznawalnych, ale wiedział o czym się mówi, co zwraca uwagę.
Rzucił znowu krótkie spojrzenie na Ayersa, kiedy Eden wspomniała Eliasa. Nie mógł wyczytać z niego nic, bo stał odwrócony tyłem, ale domyślał się, że to mogło wzbudzić kolejną wewnętrzną falę nerwów. Starał się nie oceniać całej sytuacji, nawet jeśli nie popierał jej w pełni. Nie wiedział nic o życiu Eden, o jej związku, więc wszelkie opinie zachowywał dla siebie. Wierzył, że Cem wiedział co robi.
Kiedy ponownie spojrzał na siedzącą koło niego brunetkę, uśmiechnął się łagodnie i westchnął przez nos. Może faktycznie nie podlegało to jego kompetencjom, ale absolutnie nie miał nic przeciwko załatwieniu i tego.
- Jasne, zajmę się tym. Możesz zapisać mi jego email i numer telefonu? Skontaktuję się z nim i jak tylko będzie dostępny, to wszystko z nim ustalę. - Otworzył notatnik w swoim telefonie i podsunął go w kierunku Eden. Znowu spojrzał na Cema, decydując się na rozmowę z nim, jak już zostaną sami.

Cem Ayers
eden de poesy

Cem nie czuł się dobrze z myślą, że przez jego film dzieje się tak wiele. Nie miał zamiaru być tym, przez którego inni czują się niekomfortowo. Doskonale rozumiał sprawę, denerwował się nie mniej niż oni i jemu też zależało na tym, by wszystko przeszło sprawnie i bezproblemowo.
Słysząc uwagi odnośnie nie poruszania kwestii religijnych, miał coś do powiedzenia.
- Tu jest inaczej – powiedział. – Ja byłem jawnie krytykowany za to, że jestem niewierzący – żadna to tajemnica. – Wielu ludzi miało i pewnie ma nadal z tym problem i lepiej unikać tego tematu, dla własnego dobra. Emir ma rację, trzeba się wymigać od odpowiedzi, a w końcu dadzą spokój – odwrócił się w ich kierunku, ale nadal stał na boku.
On nie lubił tego tematu. Nie przyjął ani wiary ojca, ani matki i nie każdy to rozumiał. Do dzisiaj pytano go o to, jak gra się wątki z wplecioną religią i obchodzeniem świąt. Zmieniał wtedy temat, bo to było najlepsze wyjście, by uciąć rozmowę.
O siebie się nie bał, jakoś wykręci się z tego, co niewygodne. Nieważne, czy pójdzie o jego nastawienie, towarzystwo, czy jakieś tajemnice związane z nowymi projektami.
- No dobrze, wspólna wersja została ustalona – odezwał się, kiedy reszta zdecydowała.
- Ja mam zamiar unikać rozmów innych, niż o filmie. To dość ważny projekt i rola, więc wolę być ostrożny. Eden przykuje uwagę dziennikarzy, to jasne, ale jestem dobrej myśli, poradzi sobie jakoś, to nie byle jaka zawodniczka – znał ją i wiedział, że jest w stanie ogarnąć nawet głodny sensacji tłum. I miał też nadzieję, na odrobinę szczęścia. Nie musiało być wcale tak źle. Zgadzał się jednak z tym, że trzeba być gotowym na wszystko.
- Będzie co ma być, dobrze, że jesteś w naszej drużynie, stary – Emir nieraz ratował sytuację swoimi pomysłami, Ayers ufał mu bezgranicznie. Byli braćmi, jakby nie było.
- A ja będę udawać, że nic się ważnego nie dzieje – czyli zrobi minę niewiniątka, po prostu – Turcy nie lubią, kiedy się ich okrada z cennych osób, więc na pewno zwrócą uwagę na powód obecności Eden. Po powrocie do Kanady przyciągają moją uwagę różnymi projektami, byle tylko wrócić tutaj na dłużej. Być może będą pytać o to, czy postawisz w przyszłości na współpracę obu krajów, czy jednak zależy ci na jednostkach. I wtedy padnie pytanie, bo zgadzam się z Emirem, czy to wszystko znaczy, że jestem brany pod uwagę odnośnie roli, Eden – zwrócił się do ukochanej.
- Mogę lać wodę, wykręcać się od odpowiedzi, ale możemy krążyć wokół tych tematów, dla mnie brzmi to rozsądnie – zgodził się z całym planem i możliwym obrotem spraw.

eden de poesy
Emir Saylan

Rozumiał niezadowolenie Eden, ale niestety była teraz w kraju, który był zupełnie inny od tego, do czego przywykłą na co dzień. Inna kultura, inne zwyczaje, inne tradycje i całkiem inna mentalność - to działało przeciwko niej, nawet jeśli każde z ch trójki chciałoby żeby było inaczej. Emir liznął na tyle zachodu i interesował się zwyczajami panującymi choćby w Europejskich krajach, żeby mieć świadomość znaczących różnic. A kijem rzeki nie zawrócą, Eden musiała się trochę dostosować, dla swojego dobra i dla dobra Cema.
- Mówimy o tym czysto teoretycznie, bo nie sądzę, żeby przy okazji premiery był w ogóle czas na takie pytania. Mogą się pojawić, owszem, ale nikt nie będzie robił pełnego wywiadu, bo po prostu nie ma na to miejsca. - To wszystko było prewencyjne, no i sama zapytała czego nie powinna. Jeśli mieli ustalić bezpieczny grunt i to on miał im przy ty pomóc, to wolał powiedzieć wprost co byłoby widziane nieprzychylnie.
Tak jak ustalenie oficjalnej wersji powodów obecności kanadyjskiej pisarki na premierze w Turcji. Oczywiście, że wzbudzi to zainteresowanie mediów, a przede wszystkim portali plotkarskich. I nawet mając przygotowaną historię, nie unikną krążących przypuszczeń potencjalnej prawdy. Nie było możliwości pełnej kontroli nad tematem, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto wysnuje swoje teorie i mogą rozrosnąć się do rozmiarów małej sensacyjnej tajemnicy do rozwiązania przez zagorzałych fanów.
Proponując pomysł zachowania biznesowych podstaw obecności Eden jako towarzyszki Cema, nie miał pojęcia, że naprawdę jej książka miała być ekranizowana. Improwizował. Dlatego zdziwił się wyraźnie, kiedy padły słowa o ewentualnym niezadowoleniu ludzi odpowiedzialnych za casting. Uniósł wysoko brwi i spojrzał pomiędzy przyjacielem i jego towarzyszką.
- Hej, nie miałem pojęcia, że trafię z tym pomysłem tak bardzo. Ale spokojnie, nie musi przecież padać nic o obiecywaniu, to jest jedynie... rozeznanie. Znasz Cema, wiesz że jest aktorem, masz możliwość obejrzeć go w nowej, poważnej produkcji, chciałaś zobaczyć czy może mogłabyś podsunąć specjalistom od castingu propozycję. Rola czarnego charakteru też wchodzi w grę. - Wiedział, że przyjacielowi chodziło po głowie spróbowanie się w kinie akcji. Jakby ta cała ta sytuacja mogła mu zupełnie przypadkiem podsunąć możliwość zagrania w innym projekcie niż dotychczas w Kanadzie... to chyba byłby mały sukces? I być może każdy mógłby na tym skorzystać.

Cem Ayers
eden de poesy

Cem już nie bardzo wiedział, co ma powiedzieć. Turcy byli specyficzni, a on to dostrzegał jako ktoś z zewnątrz, bo jednak większość życia spędził w Kanadzie. Poza tym udawanie czegoś nie było dla niego nowością. Na jakąkolwiek rolę i scenariusz się zdecydują, on będzie o tym mówić poważnie.
- Film jest na tyle poważny, że tematów nie zabraknie – powiedział spokojnie. – Ale gdyby zapytano o cokolwiek, będziemy ostrożni. Znamy się, to im wystarczy. A ty dostałaś zaproszenie, które może ci poszerzyć horyzonty, jeśli chodzi o ekranizację. Poza tym jeśli ktoś powie coś do ciebie niezrozumiałym angielskim – a uwierz mi, że Turcy nie uczą się aż tak bardzo chętnie tego języka, wtedy powtórzy to po turecku, a ja ci przetłumaczę – zapewnił. – Będziemy profesjonalistami, po prostu – innego wyjścia nie było. I jemu to pasowało, chociaż miał nadzieję, że aż tak bardzo nie będą bombardować Eden tymi pytaniami.
Gdy Eden rzuciła uwagę odnośnie wyglądu swojego bohatera, odgryzł jej się w podobnym stylu.
- Kiedy go opisywałaś, jeszcze nie odnowiliśmy znajomości i o mnie nie myślałaś – to akurat była prawda. Czuł, że kobieta znów wyskoczy z jakąś uwagą, bo lubiła się z nim droczyć. Mogłaby być trochę milsza, prawda? Cem wychodził z siebie, żeby wszystko było dobrze, a ta marudzi, no wiecie co?
- Słońce, to nie jest akurat istotne kto i kogo miałby zagrać, ty po prostu się zastanawiasz i poznajesz inny rynek, a na gali będzie kilku naprawdę dobrych aktorów – on nie grał tam przecież sam, pracował tam z naprawdę cenionymi nazwiskami w Turcji, a niektórzy całkiem dobrze znali angielski.
- Nie zaszkodzi się rozejrzeć i spróbować się otworzyć na nowości – zauważył. Poza tym wątpił, czy w ogóle chciałaby go w jakiejkolwiek roli. Nie miał pretensji czy wyobrażeń na ten temat, ale on mógł być jednym z wyborów, które były brane pod uwagę.
- Możesz mnie użyć jako wymówki – powiedział poważnie i podszedł bliżej nich, by sięgnąć po swój kubek z kawą. – W tym świecie kombinowanie to normalka. Nie musisz nic obiecywać, wystarczy, że powiesz, że o czymś i o kimś myślisz, nieważne kogo i czy w ogóle kogoś masz na myśli – dla niego to było naturalne i sam był gotów na pytania o to, czy po przerwie znów wróci na ekrany tureckich telewizorów. No cóż, miał propozycje, ale nic nie wybrał. Miał powody, by zostać w Kanadzie. Najważniejszy był tuż na wyciągnięcie ręki. Nie byłby w stanie mieszkać daleko od Eden. Musiał ją chronić, bo wierzył, że jest w stanie to zrobić. Odruchowo nawet na nią spojrzał, z uczuciem, tęsknotą, wiarą i nadzieją. Wolałby chyba umrzeć, niż żyć daleko od niej.

eden de poesy
Emir Saylan