MAPLE HEARTS | PBF

look

Może to nie była jeszcze rocznica ślubu (tą to Rin ma już zaplanowaną od miesięcy) ale za kilka dnia miały kolejną rocznicę związku, a to zawsze dobra okazja do świętowania. Szczerze powiedziawszy Austin to nawet już nie pamiętała dokładnie ile to już minęło odkąd zaczęły być ze sobą oficjalnie. Zresztą to nie było ważne tak naprawdę. Najważniejsze, że były ze sobą szczęśliwe.
Rin urwała się dzisiaj z pracy dużo wcześniej niż powinna. Przełożyła kilka spotkań informując o tym ojca. Dała mu znać, że się zwija do domu do żony co oczywiście olał informując ją o tym, że ma randkę w weekend. Rin przewróciła teatralnie oczami, zgarnęła swoje zabawki i zostawiła jubilera za sobą. Nie zamierzała się dzisiaj z nim o to wykłócać, bo i tak nic to nie wniesie a jedynie napsuje sobie nerwów. Nie chciała wracać do domu nabuzowana i nerwowa, bo to tylko wszystko zepsuje, a nie tego jej teraz potrzeba. Po drodze zawitała do cukierni odebrać zamówione wcześniej ciasto jak i catering, bo przecież Rin i gotowanie to czarna magia oraz po dwa bukiety chwastów. Wiedziała, że nie ma zbyt wiele czasu zanim Noelle wróci do domu, więc musiała się ze wszystkim uwijać, a jeszcze trzeba wyjść na szybkie siku z dwiema puchatymi kulkami, które za chiny ludowe nie chciały wracać do domu już nawet nie mówiąc o jakimś załatwianiu potrzeb! Małe żmije.
Udało jej się wszystko ładnie wyłożyć na talerze i udekorować stół, niektóre róże musiały się poświęcić i rozpaść, bo Rin miała wizję i tyle. Nigdy nie była wielką romantyczką, ale to może dlatego, że wcześniej nie była na poważnie z nikim. Dopiero przy Elle zaczęła się starać i robić wszelkie romantyczne gesty.
Niestety jak już wszystko było gotowe i zostało jej czekanie to scrollując w telefonie wiadomości oczy jej się zamknęły. Niezapowiedziana mini drzemka z psami na kanapie, która jak nic zrujnuje wszystko.

Elle Son-Austin

outfit

Noelle nie spodziewała się niespodzianki - no cóż, niespodzianki zwykle tak właśnie działają, że człowiek nie powinien się ich spodziewać. Tego dnia normalnie poszła do pracy, prowadząc zajęcia dla kilku klas, co zresztą naprawdę lubiła. Uwielbiała spędzać czas w szkole, bo lubiła nauczać, lubiła prowadzić zajęcia, pokazywać dzieciakom nowe rzeczy, uczyć ich gry na instrumentach, śpiewu... ale też samo to, że naprawdę miała dobry kontakt z młodzieżą i wydawało jej się, że była przez nich całkiem lubiana, a w każdym razie nie dotarły do niej żadne wieści o tym, żeby miały do niej jakikolwiek problem. Czy można być szczęśliwszym człowiekiem, niż takim, który wykonuje pracę, którą naprawdę lubi?
Rzecz jasna nie tylko praca była dla niej ważna w życiu. Prawdopodobnie nie byłaby tak szczęśliwa, gdyby nie fakt, że rok temu została żoną pięknej Rin, która to naprawdę była idealną partnerką, znacznie lepszą, niż Elle mogła sobie kiedykolwiek wymarzyć. Dbała o nią, dbała o ich związek i Noelle szczerze wierzyła, że przetrwają wszystko i razem się zestarzeją. Innego scenariusza sobie nie wyobrażała.
Dzień w pracy minął jej spokojnie, jak zwykle prowadziła zajęcia, na przerwach rozmawiała z uczniami, pocieszała nawet jedną uczennicę ze złamanym sercem, którą właśnie rzucił chłopak - powiedziała jej, że miłość do niej przyjdzie w najmniej oczekiwanym momencie życia i że będzie wiedziała, że to właśnie to. Opowiedziała przy okazji pokrótce o tym, jak sama poznała swoją miłość, która teraz była jej małżonką. Oczywiście pochwaliła się też przy tym pierścionkiem zaręczynowym i obrączką, jakże inaczej.
Po zajęciach wróciła do domu, o stałej porze, a od wejścia miała jakieś dziwne uczucie, że coś jest inaczej. Panowała jakaś dziwna cisza, niby nic dziwnego, ale gdzie były jej psiaki, witające ją od progu radosnym szczekotem? Weszła do środka i dopiero stukot jej obcasów obudził jedną ze ślicznotek, która najpierw otworzyła ślepka, a potem dostrzegając ją zeskoczyła z kanapy i przybiegła do swojej pani, ujadając, jakby oszalała.
- Co to za drzemka beze mnie? - zapytała wesoło, kucając, żeby pomiziać po łebku puchatą istotkę.

Rin Austin

Phraenarin nigdy nie podejrzewała, że będzie z niej taka romantyczka, ale widocznie ludzie się zmieniają gdy poznają swoją miłość życia. Dla nikogo tak się nie starała wcześniej jak po poznaniu Elle. Bliscy znajomi Rin żartowali z niej, że jak tak dalej pójdzie to Rin będzie całować ziemię po której stąpa jej żona! Za co dostawiali mały wpierdol od Austin. Jasne zrobiłaby naprawdę wiele dla żony, ale też nie przesadzajmy.
Rin miała ustaloną od dziecka drogę kariery i nie zamierzała się wyłamywać pod tym względem, chociaż nie było to coś czym naprawdę się fascynowała. Zarządzanie sporą siecią drogich sklepów jubilerskich nie było czymś czym chciałaby się zajmować, ale niestety nie potrafiła się wyłamać ojcu. Już wystarczyło, że zrobiła mu mocno na złość gdy związała się na stałe z Elle. Nigdy tego nie żałowała i zrobiłaby to kolejny raz gdyby trzeba było. Jednak pod względem pracy była pokorną, dobrą córeczką. Dlatego też odrobinkę zazdrościła swojej żonie, że ma pracę, którą rzeczywiście lubi. Ile razy to wieczorami słuchała jak to jej miną dzień wśród młodziaków. Takiego nauczyciela z powołania to ze świecą szukać i Rin była z Elle super dumna. Naprawdę!
Nie planowała tej drzemki. Zresztą nie czuła się jakoś super zmęczona, chociaż ojciec działał jej skutecznie na nerwy. Najwidoczniej wygodna kanapa, którą kupiły za niemałe pieniądze i towarzystwo psów sprawiło, że Rin powieki zrobiły się za ciężkie i przysnęła. Ujadanie psa skutecznie wyrwało ją ze snu i zajęło jej kilka sekund by ogarnąć rzeczywistość. Musiała naprawdę mocno zasnąć. Przeciągnęła się na kanapie i ruszyła z niej zadek.
Teraz już oba psiaki z radością witały swoją ulubioną właścicielkę zapominając całkowicie o tym, że mają drugiego człowieka w domu. Jak zawsze. Rin była lubiana jak nie było Elle!
-Jakie drzemki. Nie było żadnych drzemek - rzuciła Rin wychodząc z salonu by przywitać żonę. Nie zapomniała zgarnąć kwiatków pomimo tego, że wyglądała jakby właśnie się obudziła ze snu zimowego i nie wiedziała który jest rok -Jak dzień minął? Mam nadzieję, ze nie jesteś super zmęczona - podeszła bliżej czekając aż jej szanowna małżonka przywita się ze zwierzakami.

Elle Son-Austin

To prawda, że nie wszyscy mają tyle szczęścia co Elle, żeby pracować w miejscu, które lubią i robić to, co sprawia im przyjemność. Wiedziała, że jest szczęściarą, skoro lubi to, co robi i zawsze chodzi do pracy z pozytywnym nastawieniem i uśmiechem na ustach; przykład osoby, która pracowała raczej z przymusu, niż dla przyjemności, miała przecież w domu, w osobie swojej żony. Szczerze ją podziwiała, że miała tyle cierpliwości, żeby pracować w towarzystwie ojca, który przecież nadal co jakiś czas ustawiał ją na randki z synem jakiegoś swojego przyjaciela. Całe szczęście, że odmawiała chodzenia na te randki, bo inaczej miałaby do czynienia z Noelle, która z powodu takich randek na boku nie byłaby zachwycona.
- Ależ oczywiście, że żadnej drzemki nie było - puściła oczko do Rin. Została jeszcze chwilę na kuckach, miziając oba psiaki za uszkiem, tam gdzie lubiły najbardziej, ale w końcu podniosła się na nogi i zbliżyła się do żony, uśmiechając się szeroko na widok bukietu.
- Och, to dla mnie? - przyjęła bukiet, wsadziła nos w kwiatki i zaciągnęła się zapachem, po czym cmoknęła kobietę w policzek, owijając wolną rękę wokół jej szyi. - Czym sobie zasłużyłam? Bo do rocznicy ślubu jeszcze chwila, prawda? Nie pomyliłam daty? - zamrugała słodko oczkami, trochę zagubiona, bo na moment faktycznie zwątpiła czy przypadkiem coś jej się nie pomieszało. Chwilę później zbliżyła się jeszcze bardziej do Rin i złożyła lekki jak piórko pocałunek na jej wargach. - Powiedz, że nic nie pomieszałam, bo zaczęłam się stresować - zaśmiała się nieco nerwowo.

Rin Austin

Z początku nie przepadała za chodzeniem do pracy i faktem, że musiała być praktycznie cieniem własnego ojca i obserwować co ten też robi. Z czasem przyzwyczaiła się do tego. Teraz miała większą swobodę, własnych klientów i mogła robić dużo więcej niż wcześniej. Może to nie był jej szczyt marzeń, ale to była praca. Poza tym coraz częściej sama projektowała swoją biżuterię, więc nie było tak strasznie. Jedynym minusem w tym momencie był ojciec i jego podejście do małżeństwa jego ukochanej córeczki. Nadal siedział jej nad głową i smęcił, że powinna się ustatkować z facetem u boku i że bycie z Noelle to tylko faza przejściowa. Już Rin nawet przestała się o to wykłócać i po prostu żyje sobie swoim szczęśliwym życiem u boku żony. Z tych wszystkich randek to tak nie do końca rezygnowała. Przez gr5zeczność na niektóre z nich szła przez szacunek do znajomych ojca. Tylko dla niej to nie były randki a spotkanie przy kawie. Tam praktycznie z miejsca mówiła typowi, że jest żonata i nie ma na co liczyć by sobie nie ubzdurał szybko czegoś w głowie. Najczęściej zaczynało się to szybciej niż kończyło i nawet kawy nie zamawiali, bo chłopak się wiele obruszał, ale przynajmniej potem nie musiała sobie tym głowy zawracać przez dłuższy czas.
-Nie było. Masz równie wybujałą wyobraźnię co Twoi uczniowie - usilnie chciała wmówić Elle, że takowej nie było. Trochę kiepsko to wychodziło, bo wyglądała jakby dopiero co wstała z tymi rozczochranymi kudłami i miną jakby przespała całą zimę. Poczekała cierpliwie na swoją kolej, bo przecież zwierzaki miały zwykle pierwszeństwo.
-Nie to dla tej za Tobą - przewróciła teatralnie oczami i zaraz się uśmiechnęła gdy dostała całusa w policzek. Rękami objęła kobietę w pasie gotowa nie wypuszczać jej nigdzie przynajmniej na ten moment. Psiaki oczywiście latały wokół nich zadowolone z tego, że ich ukochana pani wróciła. Nie muszą przesiadywać z zastępczym człowiekiem.
Mruknęła nico niezadowolona, bo ten lekki pocałunek wcale nie był zadowalający. -Po pierwsze zasługujesz swoją obecnością. Po drugie nic nie pomieszałaś - uśmiechnęła się lekko. -Do rocznicy jeszcze chwila. Poza tym miałaś wziąć urlop na ten czas, bo Cię zabieram daleko stąd - tak Rin już miała wszystko zaplanowane. Skradła dłuższego całusa, bo ten wcześniejszy był niewystarczający dla Austin -To już któraś z kolei rocznica związku, więc spokojnie. Chodź zjeść. Potem się ogarniesz i możesz odpocząć. Bardzo zmęczona? - bo jeśli tak było to mogą olać jedzenie chwilowo i pójść chillować na kanapie przed telewizorem.

Elle Son-Austin

No dobrze, Elle może jakoś znosiła te "randki" swojej żony, ale głównie dlatego, że Rin mówiła jej o każdym tym spotkaniu, a Koreanka ufała swojej ukochanej i nie podejrzewała jej o to, że nagle znajdzie sobie jakiegoś kochanka. Czy to z jej strony była naiwność? Raczej nie, miała podstawy, by ufać kobiecie, a nie była też typem furiatki, która doszukiwała się chęci zdrady na każdym kroku. Niczego dobrego by to jej nie przyniosło, prawda? Jedynie napsułoby jej nerwów, a zdecydowanie bardziej wolała ufać swojej żonie, niż podejrzewać ją o jakieś niecne czyny.
Parsknęła śmiechem, słysząc, że ma wybujałą wyobraźnię, po czym ujęła twarz kobiety w dłonie i pocałowała ją w noc, a następnie założyła jej kosmyki włosów za uszy pieszczotliwym, czułym gestem. Uśmiechnęła się szeroko, słysząc o wyjeździe; była podekscytowana, bo nie wiedziała gdzie Rin zamierzała ją zabrać i w sumie nie chciała wiedzieć, wolała mieć niespodziankę.
- Będziesz musiała mi tylko powiedzieć czy jedziemy w jakieś ciepłe czy chłodne miejsce, żebym wiedziała jak się spakować - musnęła nosem jej policzek, po czym wtuliła policzek w jej ramię i przez chwilę tak po prostu stały, przytulone, a Elle cieszyła się tą bliskością, która nigdy chyba jej się nie znudzi. - Tak, już zapowiedziałam w pracy, że niedługo znikam na urlop. Którego wyjeżdżamy? To wypiszę wniosek urlopowy jak tam pójdę jutro - niechętnie oderwała się od jej ramienia i sięgnęła do jej ust, całując je z cichym, zadowolonym pomrukiem. - Nie jestem aż tak zmęczona, spokojnie. Możemy zjeść, a potem chętnie wezmę prysznic i trochę odpocznę przed ekranem - błysnęła zębami w szerokim uśmiechu, z charakterystycznymi kurwikami. - Chyba że zechcesz mi towarzyszyć w kąpieli... wcale się nie obrażę za dobre towarzystwo.

Rin Austin

Noelle wiedziała o każdej jednej niby randce. Od samego początku Rin nie utrzymywała tego przed nią w sekrecie, więc jej żona wiedziała na co się pisze, a zdanie ojca Rin było bardzo ciężko zmienić. Może i tolerować Elle, ale nie do końca godził się z tym co one wyprawiały. Przez ten jej mały rozumek ani razu nie przeszła myśl by szukać kogoś innego. Elle była dokładnie tą osobą jakiej Rin potrzebowała w swoim życiu. Reszta ludzi się nie liczyła. Już wystarczyło, że sama czasem bywała zazdrosna o żonę. Szczególnie gdy pan wuefista przymierzał się do odprowadzania Noelle do domu, a widząc samochód Rin nagle miał inne plany!
Lubiła takie czułe gesty ze strony partnerki. Czuła się wtedy ważna i kochana. Nikt inny naprawdę nie był jej potrzebny do szczęścia i gdyby rodzina naprawdę byłaby przeciwko niej i Elle to Rin zostawiłaby wszystko w cholerę by tylko być z nią.
-Czy Ty myślisz, że ja wolę Cię w tonie ubrań? - uniosła brew. Zdecydowanie dużo bardziej wolała zobaczyć żonę w bikini. Tak. To będzie piękny obrazek. Wyjazd za granicę planowała od długiego czasu. To była ich pierwsza rocznica ślubu i powinna być równie wyjątkowa, więc Rin postanowiła, że zabierze żonę na Bali. Dwa tygodnie daleko od rzeczywistości. Słońce, piasek i kolorowe drinki.
Cmoknęła Elle w czubek głowy i objęła mocniej nie chcąc jej wypuszczać z objęć. -Lot mam ósmego stycznia. Dziewiątego wieczorem powinnyśmy być na miejscu - idealnie zaplanowane by pierwszy dzień urlopu był rocznicą ślubu. Pocałunek odwzajemniła i nawet nieznacznie go pogłębiła. -To chodź. Zamówiłam jedzenie - odsunęła się odrobinę od żony i zaraz uśmiechnęła zadziornie na kolejnej jej słowa -Doskonale wiesz, że zawsze chcę - odparła biorąc lubą za rękę by mogły przejść do jadalni gdzie czekał na nich przepyszny posiłek. Prawdopodobnie już był nieco chłodny, ale kto by się tym przejmował. -Bardzo uczniowie Ci dokuczali dzisiaj? Mam ich poustawiać? - uniosła brew odsuwając krzesło by partnerka mogła zasiąść do stołu i sama zaraz zajęła miejsce naprzeciw.

Elle Son-Austin