MAPLE HEARTS | PBF

- 49 -


Galen był ostatnio jakiś spięty, nie tylko mózg miał spięty i te myśli galopowały w nim jakoś tak szybciej niż zwykle. Ale po prostu chodził pospinany, dlatego zasugerował ten masaż. Chociaż on go nie zasugerował, on go opłacił i wysłał Marze zaproszenie i przelew z okrągłą sumką. Nie spodziewał się, że przyjdzie, bo była profesjonalistką, a jednak... Ale to nawet dobrze, że potrafiła go zaskoczyć, bo Galen lubił niespodzianki. Lubił jak ludzie potrafili go czymś zaskoczyć, zawsze to był dla niego taki mały plusik. No i Mara też go dzisiaj miała. Chociaż trzeba też przyznać, że po prostu dobrze mu się z nią rozmawiało. Lepiej niż z tą terapeutką, z którą rozmawiał mało, a więcej...
Poznali się dość dogłębnie, ale rozmawiali nie dużo. Z Marą zdecydowanie więcej, chociaż nie widzieli się już kilka dni, może tydzień? A u Galena tyle się przez ten czas wydarzyło, że nie wiedział od czego zacząć.
- Możesz być delikatniejsza? - mruknął, kiedy ta tajlandzka masażystka zaczęła go masować - gdzie jest w ogóle Suri? Ona robiła to lepiej - musiał się poskarżyć, ale masażysta zagęgała coś po tajsku, a Galen ściągnął obie brwi, bo nie zrozumiał ani słowa.
- Odprężyć się, bardzo pospinany - rzuciła, a Galen wypuścił z płuc powietrze, ale wcale się jakoś nie odprężył. Skupił się za to na tym, o co zapytała go Mara.
- Chujowo - rzucił od razu, bez ogródek. Ale przecież już mu sama kiedyś powiedziała, że może być z nią kompletnie szczery. Tylko że teraz oprócz nich były tu jeszcze dwie inne osoby.
- Nie słuchaj Suri, to prywatna rozmowa - powiedział do tej swojej masażystki, ale ona nawet nie miała na imię Suri, a po drugie to jak miała go nie słuchać, nawet sobie uszu nie mogła zasłonić, bo przecież go masowała wcierając mu w plecy jakieś olejki.
- My nie rozumieć kanadyjski akcent - mruknęła, chociaż przecież zrozumiała co Galen mówił, a on miał ten kanadyjski akcent. A jednak musiało mu to wystarczyć. Sam zaproponował to miejsce, to przecież nie mógł już narzekać. No i chciał z Marą dużo rzeczy poruszyć. Mógł zacząć od momentu, w którym ostatnio skończyli, kiedy leżąc na tej jej kozetce opowiadał jej o dramatycznym spotkaniu z jego matką, gdzie na koniec oboje się powyzywali, a ona potem dostała jakiegoś ataku serca. Ale od tego czasu tyle się wydarzyło. Galen też miał atak serca, dlatego przełożył kilka spotkań. Chyba jednak nie widzieli się dłużej niż tydzień. Może miesiąc?
- A co było ostatnio? - zapytał, ale nawet nie poczekał na odpowiedź - no nieważne, bo jednak chcę porozmawiać o tym co się wydarzyło kilka dni temu. Zaatakował mnie niedźwiedź - zaczął, a ta jego masażystka prychnęła, bo chyba wcale mu nie wierzyła. Mara też mu może nie uwierzyć, więc chyba musiał jej to bardziej zobrazować. Chociaż to nie o tym ataku niedźwiedzia chciał rozmawiać, nie pozostawił on na nim żadnej traumy, czy czegoś w tym rodzaju.
- Pojechaliśmy z narzeczoną na Scarborough i tam był niedźwiedź - wyjaśnił, co miało już jakiś większy sens niż atak niedźwiedzia w Toronto. Bo Scarborough to dzicz, ostatnio Galen się właśnie o tym przekonał i wcale już nie chciał tam mieszkać, biorąc pod uwagę fakt, że on tam prawie spadł z klifu i musiał go stamtąd ściągać helikopter. Ale tego już postanowił nie mówić, nie przy tej masażystce, która zaraz uzna go za jakiegoś wariata. Marze może kiedyś opowie.

Mara Lakefield

Może ta masażystka to nie było Suri, ale jednak też radziła sobie nieźle, bo już po chwili Galen poczuł, że nieco się rozluźnił, przekręcił na bok głowę, żeby spojrzeć na Marę, kiedy ona tak zapytała, czy nic mu się nie stało. I chociaż wiedział, że ona jest terapeutką, że pewnie to pytanie to taka integralna cześć jej pracy, to jakoś miło mu się zrobiło. Bo jego nigdy nikt o takie rzeczy nie pyta, nikt nie pyta Galena czy jest w porządku, albo czy nic mu się nie stało, gdy stanął oko w oko z niedźwiedziem.
- Nic, ale samochód ucierpiał, a dopiero co odebrałem go z salonu, wiesz ile sobie liczą za usunięcie śladów po pazurach z matowej karoserii? Dużo... - mruknął, a jego płuca opuściło ciężkie westchnienie, gdy Suri (właściwie to nie Suri) przesunęła się wyżej po jego plecach - ale miło, że pytasz - dodał, bo przecież miał jej się trochę uzewnętrznić. A to właśnie wyszło gdzieś tam z jego środka, z wnętrza, które zostało miło połechtane tym pytaniem.
- Bo narzeczona to mnie tylko zjechała od góry do dołu i jeszcze chciała zostawić niedźwiedziowi na pożarcie, a to wszystko tylko dlatego, że... - urwał, bo teraz poczuł te sprytne ręce masażystki na karku, a na karku miał chyba najwięcej tych wszystkich spiętych mięśni. Bo w zasadzie to Galen miał ostatnio na karku dużo różnych problemów. Czuł, że one się nawarstwiają, a teraz poczuł jakąś dziwną ulgę, kiedy masażystka wbiła palce w te mięśnie i zaczęła kręcić jego głową na boki, żeby jednak to rozluźnić. Tak się rozluźnił, że w pewnym momencie stracił wątek i dopiero te pytania Mary sprawiły, że wrócił do niej myślami, a właściwie do tej akcji z niedźwiedziem. Zastanowił się przez moment.
- Myślę, że to jednak jest problem z narzeczoną... - mruknął i chciał powiedzieć coś jeszcze, a jednak ta obecność Suri i jej koleżanki, która masowała Marę sprawiała, że się zamknął. Tylko, że Galen to był Galen, poderwał się na tej leżance tak, że Suri aż odskoczyła, a on usiadł, dobrze, że na biodrach miał ręcznik i dobrze, że go przytrzymał ręką. Obejrzał się na swoją masażystkę.
- Zasłoń uszy Suri - rzucił i jeszcze spojrzał na tę drugą dziewczynę koło Mary - i Ty też - zarządził, jakby był u siebie, ale zważając na to, że one znały Galena, który bywał tu pewnie ze dwa razy w tygodniu, bo takie prowadził stresujące życie, to wywróciły oczami, ale to zrobiły. A Wyatt pochylił się nieco w kierunku Mary, żeby odezwać się do niej ciszej.
- Ona nazwała mojego penisa słodziakiem i jeszcze się obraziła, że wyszedłem. Ja nie wiem czy to jest normalne Mara? - aż pokiwał głową, bo według Galena nie było. Ale też trzeba wspomnieć, że on był jakiś uczulony na tego słodziaka, no i na to kiedy Cherry twierdziła, że jest uroczy i wtedy się miotał. Jeszcze przez chwilę wpatrywał się w Marę, ale w końcu machnął ręką, że mogą kontynuować i położył się na tej leżance z powrotem.
- Bo może to ja jestem jakiś przewrażliwiony? - jeszcze dopytał, a kiedy Suri oparła na jego ciepłej skórze chłodne palce, to syknął, ale nic nie powiedział. Czekał na jakiś werdykt Mary, bo on im dłużej o tym myślał, to tym więcej miał wątpliwości. Może on z tym swoim dysfunkcyjnym podejściem do związków, do kobiet w ogóle, się po prostu na tym nie znał?

Mara Lakefield

Galen przechylił na bok głowę, kiedy poczuł ręce wcale nie Suri na swojej łopatce, bo akurat też tam czuł jakiś ucisk, a za chwilę zerknął na Marę, gdy tak spokojnie powiedziała to, że wszystkie jego emocje są normalne, bo Wyatt czasami się obawiał, że nie są. Często się zastanawiał, czy on właściwie jest normalny, skoro żył w jakimś swoim świecie, w jakieś bańce, gdzie już od dzieciaka wszystko miał podstawiane pod nos. Inna sprawa, że on z tego dzieciaka, którym był, wyciągnął też sporo traum, o których pewnie już Marze opowiadała, a przynajmniej wiele godzin poświęcił na to ze swoim poprzednim terapeutą, opowiadając mu godzinami o tym, jak zawsze musiał być najlepszy, bo tego wymagali od niego jego rodzice, dla których, a zwłaszcza dla matki, był tylko cyrkową małpką, takim dzieckiem, którym można się pochwalić w towarzystwie. A kiedy nie można było, bo kiedy Galen na przykład w szermierce zajął drugie miejsce, to był... niewystarczający. I on miał z tym tak wielki problem. Problem z jakimiś takimi emocjami w ogóle, że to zapewnienie Mary, jeszcze rzucone tak łagodnym tonem, bez oceniania go, wiele dla niego znaczyło. Galen naprawdę nie dużo potrzebował, żeby jakoś sobie zyskać w jego oczach. Bo jego problem chyba najbardziej leżał w tym, że on potrzebował tego zrozumienia, że jego mało kto rozumiał. No a Mara zdawała się tak i Galen w jednej chwili zapominał, że to są jej psychologiczne sztuczki, żeby go podejść.
Słuchał jej uważnie, z policzkiem opartym na dłoni, z niebieskimi tęczówkami utkwionymi gdzieś na wysokości jej rudej burzy włosów.
- Nie boję się zagrożenia - rzucił, ale zaraz podrapał się po brodzie - bo wiesz, wszystkim się wydaje, że jak siedzisz w biurze, to tam się nic nie dzieje, ale jak podpisujesz kontrakty na miliony dolarów, to jednak... jest trochę groźnie - chociaż to nie atak niedźwiedzia. Ale jednak nielegalna wyprawa do burdelu w Quebec, albo na kolację z jakimś typem spod ciemnej gwiazdy, już tak. A Galen wszedł w to bez żadnego zawahania, tylko o tym to nawet swojej terapeutce nie mógł powiedzieć. Ale może mógł jej powiedzieć o Pilar? Aż nabrał powietrze w płuca, ale zaraz wypuścił je ze świstem na te jej kolejne słowa.
- Ukochane osoby chyba tak nie robią, nie? - zapytał, bo Galen to akurat o tym wiedział tyle co o... chodzeniu na szczudłach. No nic kompletnie o tym nie wiedział.
- Myślę, że możemy się skupić na narzeczonej, bo jednak ona jest czasami gorsza od tego niedźwiedzia - stwierdził, a Suri wbiła mu palec gdzieś w łopatkę, ale każdy kto znał Cherry to przyznał by mu rację. Tylko, że ona pewnie chodziła na jakieś bardziej luksusowe masaże, jak bała się iść na zakupy do Wallmartu, żeby czegoś nie złapać. Charity to jednak była trochę... jak matka Galena.
- Myślisz, że jak moja narzeczona jest podobna do mojej matki, to jest jakieś... chore? - zapytał nagle, bo zaczęło mu to chodzić po głowie. Bo jemu wydawało się to dziwne, a nawet można się pokusić o stwierdzenie, że kiepskie. Galen w końcu chciał się odciąć od matki, a teraz wchodził w związek z kobietą, która była tak do niej podobna pod wieloma względami. Zamyślił się na kolejne pytanie Mary, aż przymknął na moment powieki wsłuchując się w swój własny oddech.
- Złość, jakieś... niezrozumienie? Ale też miłość i to taką, że nie ma takiej na świecie. W jednej chwili kocham Cherry nad życie, a w drugiej ją nienawidzę - no bo taki był w ogóle Galen, bardzo skrajny, wystarczyła chwila, żeby on nagle zmienił zdanie, wystarczyła iskra, żeby się odpalił. A jak już coś robił, to na sto procent, bo przecież nie dało się na pół gwizdka. Może dlatego on też tak kochał na zabój? Ale wściekał się też do oporu?

Mara Lakefield

- Ja się za to szczerze nie znam na niedźwiedziach... - stwierdził Galen, bo taka była prawda, jak tylko zobaczyć tego niedźwiedzia, to uciekał tak, że aż w błocie zgubił but, ale dopadł do samochodu i już wtedy poczuł się bezpieczniej. Chociaż ten niedźwiedź jeszcze dwa razy rzucił się na samochód, ale Wyatt podejrzewał, że te jego niszowe perfumy, które kupował na jakiejś podejrzanej stronie w Internecie, to musiały mieć w sobie jakieś feromony na niedźwiedzie, napisał nawet w tej sprawie do producenta.
Słuchał słów Mary z głową opartą na przedramieniu, bo już tak sobie na tej ręce leżał, żeby lepiej ją widzieć. Masaż był przyjemny, Galen czuł to już w całym ciele, jak to napięcie schodzi, ale Wyatt też lubił patrzeć swojemu rozmówcy w oczy, a przede wszystkim to lubił, kiedy ktoś patrzył w te jego, intensywnie niebieskie, a teraz Mara sobie nie mogła nawet ich zobaczyć, a one się w jednej chwili jakoś tak rozchmurzyły, kiedy Galen się uśmiechnął.
Jemu naprawdę wystarczyło powiedzieć dwa miłe słowa, żeby on już się cieszył jak dziecko, Wyatt tak naprawdę był bardzo prosty w obsłudze, tylko ludzie często skreślali go już na starcie, bo on jednak często chował wszystko za maską tego dupka, na którego się kreował. No bo przecież nie mógł prowadzić negocjacji o te grube miliony, jako ktoś, kto może się czasem przestraszyć.
- Akurat w negocjacjach biznesowych, to ja jestem dzikie zwierzę... Lew - powiedział pewnym siebie tonem, bo tego to akurat Galen był mimo wszystko wciąż pewny. I kiedy wchodził do swojego biura, to jak ten lew, innej opcji nie było. Tam się nie mógł bać niczego.
Dopiero kiedy Mara zaczęła mówić o Cherry, to Wyatt aż przekręcił się na bok, a Suri odsunęła, podparł łokieć na leżance, a głowę ułożył na ręce.
- A chcesz znać moje zdanie Mara? - zapytał, ale nawet nie poczekał na odpowiedź, czy chciała, czy nie, i tak jej je powie - mnie się wydaje, że ona to zrobiła mi na złość. Ona bardzo lubi robić mi na złość... I wie doskonale, że ten słodziak mnie denerwuje, a to robi - powiedział i chociaż Suri nie wiedziała jaki słodziak... Pewnie wiedziała, bo podsłuchiwała, bo kiedy to powiedział zrobiła jakąś dziwną minę, na co Galen strzelił oczami i przekręcił się na plecy.
- Teraz przód, zacznij od skroni, może będę mógł lepiej myśleć - rzucił, a potem nawet zamknął oczy, kiedy zręczne palce masażystki dotknęły jego czoła. Tylko, że kiedy Mara powiedziała, że większość związków tak wygląda, to Galen znowu przekręcił się na bok, żeby na nią spojrzeć.
- Twój związek też tak wygląda? - zapytał od razu, bo Galen czasami tak miał, że walnął coś, zanim zdążył się dobrze nad tym zastanowić. Zastanowić na przykład, czy nie przekracza jakiś granic, pacjent-terapeutka. Ale był ciekawy. A poza tym Galen Wyatt był bardzo kiepski w utrzymywaniu jakiś granic i często je przekraczał, nawet nieświadomie.
Z jej kolejnymi słowami wypuścił mocno powietrzę z płuc, aż Suri mogła to poczuć na dłoniach.
- Ja pierdole... Wybacz za słownictwo, ale jeśli to co mówisz to prawda i ja podświadomie szukam sobie partnerki jak moja matka... To lepiej jednak w ogóle nie szukać, może mógłbym wrócić do tych różnych partnerek, niektóre były całkiem normalne, a niektóre nawet nie znały dobrze angielskiego - zaczął się głośno zastanawiać, aż ta masażystka popatrzyła znowu na niego krzywo, ale Galen tylko puścił jej oczko, bo teraz już leżał na plecach, a jego niebieskie tęczówki krążyły gdzieś po jej twarzy.
Jednak na to kolejne pytanie Mary, to Galen znowu przekręcił się do niej, a Suri zaczęła coś mruczeć, że jak ona ma pracować.
- Ramiona - poinstruował ją tylko Wyatt - nie mówiłem ci, że moja matka jest popierdolona? - Galen w ogóle nie przeklinał, ale kiedy myślał o matce to tak, bo on na nią nie znajdował innych, lepszych słów. To pasowało do niej idealnie.
- Jak ostatnio odwiedziła nas w mieszkaniu narzeczonej, to tak się pokłóciły, że Cherry, ta moja narzeczona, nazwała moją matkę... wywłoką. To jest podobno jakiś paskudny chrząszcz - stwierdził i znowu te jego niebieskie ślepia zrobiły wielkie koło, no przecież Galen wiedział co to wywłoka i to tłumaczenie Cherry było... - zresztą Cherry powiedziała, że moja matka jest paskudna, bo trochę jest - nawet bardziej niż trochę, ale Galen chyba nie chciał teraz tego tłumaczyć Marze, kiedy ta Suri tak nad nim zawisła masując mu ramiona. Ale coś mu przyszło do głowy.
- I moją matkę też czasem kochałem i nienawidziłem jednocześnie... - westchnął i aż znowu przekręcił głowę do rudowłosej - czyli jednak masz rację Mara - że te kobiety i te matki i te emocje, wszystko pasowało. Tylko, że Galen chyba nie chciał znowu przechodzić przez to co za dzieciaka.
- Co z tym zrobić? - zapytał w końcu, jakby naprawdę liczył, że Lakefield da mu teraz jakąś świetną, złotą radę. Tyle jej płacił, że mogłaby. Poradzić mu, jak nie wchodzić drugi raz w to samo bagno.

Mara Lakefield

Galen znowu przekręcił się na bok, a Suri znowu jęknęła, kiedy Mara go pochwaliła. A te jego niebieskie oczy, to teraz błyszczały jakoś tak intensywnie. Aż nabrał mocno powietrze w płuca, a jego klatka piersiowa uniosła się i opadła, kiedy przekręcił się znowu na plecy. Obca kobieta, jego psychoterapeutka, potrafiła go docenić, chociaż przecież go nie znała. Trochę znała, ale przede wszystkim, to potrafiła z niego wyciągnąć te dobre cechy, kiedy jego własna narzeczona nie potrafiła wcale.
- Dzięki Mara. A Ty znasz się na ludziach - powiedział powoli, bo to akurat był fakt. Musiał być, skoro Lakefield tak doskonale wiedziała jak go podejść, jak sprawić, żeby Galen Wyatt w jednej chwili poczuł się jakoś tak... lekko. Dobrze?
Jakby ten masaż dobrze zadziałał na jego spięte ciało, ale słowa rudowłosej dobrze zadziałały na mózg, na serce może nawet? Albo na duszę?
Galen nie umiał tego sprecyzować, ulokować w jednym miejscu. Bo przecież on miał z tym wielki problem, z tym, że nikt go nie chwali i nie widzi w nim jakiś pozytywów. Zaczynając od rodzinnego domu, przez narzeczoną, a kończąc na jego firmie.
Kiedy Mara zapytała o Cherry, to Galen znowu nabrał w płuca powietrze, znowu wypuścił je nosem.
- Często robiła... - powiedział po prostu, a wzrok utkwił gdzieś w suficie. Chyba rzeczywiście temat Charity Marshall zrobił się dla niego jakiś niekomfortowy.
- A jak myślisz Mara? Może samo sformułowanie nie jest złe, a tu bardziej chodzi o używanie go w wydźwięku złośliwym? Chociaż... Lwy nie są słodziakami - dodał, a później to już usiadł na tej leżance przytrzymując sobie ręcznik - dobrze Suri, znudziłem się, przynieś teraz te olejki eteryczne, tylko nie ten od którego kręci mi się w głowie - pośpieszył ręką masażystkę, a kiedy chciała go zapytać od którego kręci mu się w głowie, bo przecież nie każdy tutaj wie, to ta druga dziewczyna, która masowała Marę rzuciła tylko, żeby zapytała o to na recepcji. Galen zostawił tutaj tyle pieniędzy, że mogli to sobie akurat zapamiętać.
Ściągnął brwi i te niebieskie tęczówki wbił w Marę.
- Czemu się rozwiodłaś? To znaczy, że ja też powinienem się rozstać z Cherry? Lepiej szybko oderwać plaster... Coś w tym jest - stwierdził Wyatt i zamyślił się, chociaż przecież to wcale nie były słowa Lakefield, tylko jego. Ale czy on się tym przejmował? Nie, wcale.
Tak samo Galen nie za bardzo przejmował się tym, co Mara powiedziała później. Przeszedł się po tym małym gabinecie zakładając ręce na kark, rozciągając się jeszcze.
- Masz rację, ja jednak jej wcale nie kocham - powiedział, chociaż Mara przecież nic takiego nie zasugerowała. Ale Galen to jednak czasem sobie trochę dopowiadał, albo wyciągał z rozmowy co chciał.
W ogóle robił co chciał, więc on już po chwili chwycił sobie jakiś stołeczek, na którym zazwyczaj siedziały masażystki i przysunął się z nim do rudowłosej. Usiadł ramię w ramię z masażystką Mary, która uciskała jej stopy. Aż dziewczyna obejrzała się na niego skrzywiona, ale Galen się do niej ładnie uśmiechnął. Czarująco jakoś, a później zwrócił się do Mary.
- Bo moja matka jest wywłoką, zresztą to nieważne - wzruszył ramionami - związek moich rodziców był całkiem do dupy - znowu przeklął, aż sam spojrzał z ukosa na masażystkę, ale ona się za bardzo tym nie przejęła, więc Galen też kontynuował - nie znam żadnych dobrych związków - bo taka była prawda. Ludzie których znał Galen raczej unikali zobowiązań, albo mieli jeszcze większe problemy niż on. Same dramaty. Przysunął się z tym krzesełkiem jeszcze bliżej, tak, że Mara już chciała, czy nie, to musiała oprzeć drugą stopę, tę której nie masowała nie-Suri, na kolanie Wyatta, ukrytym pod ręcznikiem. Jeszcze mu ją mogła oprzeć na ramieniu, więc z dwojga złego to już chyba lepiej to kolano? Bo Galen nie zostawił jej nic w ogóle przestrzeni.
- Ale wiem, co mnie pociąga w kobietach, powiedzieć Ci? - i kiedy o to zapytał, to już się pochylał nad jej kolanem, ale ta jej masażystka parsknęła, a Galen się momentalnie wyprostował. Nie poczekał na żadne potwierdzenie ze strony Mary, tylko sam kontynuował.
- Jak są dobre. Kobieta powinna być dobra, prawda Suri? - obejrzał się na brunetkę, a ona wzruszyła ramionami, ale uśmiechnął się lekko - a ani Cherry, ani moja matka nie są - zakończył, a jego palce musnęły nagą skórę na stopie Mary, lekko, bo Wyatt był delikatny, w momencie, w którym Galen odstawiał ją na swoje miejsce, bo potem się odsunął robiąc miejsce masażystce.

Mara Lakefield