MAPLE HEARTS | PBF

Zander Morningstar urodził się w Incheon w rodzinie cudzoziemców, którzy od lat mieszkali w Korei Południowej. Jego ojciec pracował jako inżynier przy projektach infrastrukturalnych, a matka była nauczycielką. Mimo zagranicznego pochodzenia rodziców całe dzieciństwo i dorastanie Zandera związane było wyłącznie z Koreą, którą od zawsze traktował jak swój dom.
Gdy miał dziesięć lat, jego ojciec zginął w tragicznym wypadku. To wydarzenie całkowicie zmieniło jego życie. Matka została sama z dwójką dzieci i musiała podjąć dodatkową pracę, by utrzymać rodzinę. Na Zandera szybko spadła odpowiedzialność za młodszego brata. Z dnia na dzień przestał być beztroskim dzieckiem i musiał dorosnąć szybciej, niż powinien.
Po śmierci ojca i w obliczu narastającej presji szukał zajęcia, które pozwoliłoby mu oderwać się od codziennych problemów. Próbował różnych sportów, aż w końcu trafił na łucznictwo. Z początku była to jedynie forma ucieczki, jednak z czasem treningi stały się dla niego czymś znacznie ważniejszym. Sport pomagał mu uporządkować emocje i skupić myśli. Dzięki systematycznej pracy szybko zaczął odnosić sukcesy, zdobywając nagrody na szczeblu krajowym i zwracając na siebie uwagę jako jeden z bardziej obiecujących zawodników.
W okresie nastoletnim uzyskał obywatelstwo Republiki Korei, co pozwoliło mu startować w zawodach krajowych oraz brać udział w procesie kwalifikacyjnym do reprezentacji narodowej. Kulminacją jego sportowej kariery miały być Igrzyska Olimpijskie w Tokio, przeniesione na 2021 rok. Na miesiąc przed tym wydarzeniem uległ jednak poważnemu wypadkowi. Podczas jazdy motocyklem po Seulu zauważył dziecko wbiegające na jezdnię. Udało mu się uniknąć tragedii, lecz sam odniósł ciężkie obrażenia. Zmiażdżony staw łokciowy i liczne złamania przekreśliły jego udział w igrzyskach oraz dalszą karierę sportową.
Rehabilitacja była długa i wyczerpująca, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Choć początkowo istniała nadzieja na powrót do treningów, szybko okazało się, że przewlekły ból łokcia uniemożliwia dalsze uprawianie łucznictwa na poziomie zawodowym. Utrata celu i konieczność pożegnania się z marzeniami doprowadziły go do depresji, z którą wcześniej zmagał się już po śmierci ojca. Przez ponad rok izolował się od świata. Dopiero wsparcie matki i brata oraz rozpoczęcie terapii pozwoliły mu stopniowo stanąć na nogi.
Z czasem Zander zaczął szukać dla siebie nowego miejsca. Podjął pracę jako barman w klubie, gdzie luźniejsza atmosfera pomogła mu wrócić do normalnego funkcjonowania. Równocześnie zaangażował się w wolontariat w schronisku dla psów. To tam poznał Maxa, psa rasy husky z trudną przeszłością, który szybko stał się jego najbliższym towarzyszem.
Dzięki Maxowi poznał również pewną kobietę. Ich pierwsze spotkanie było dalekie od romantycznego, bo husky dosłownie ją staranował jak niemiecki panzerfaust, jednak od początku zrobiła na nim ogromne wrażenie. Kilka prób zaproszenia jej na randkę zakończyło się odmową, ale Zander nie zrezygnował. W końcu dziewczyna zgodziła się dać mu szansę. Choć początki ich relacji były burzliwe, z czasem stworzyli zgraną i wspierającą się parę. W rocznicę ich pierwszego spotkania Zander oświadczył się jej.
Niedługo po zaręczynach partnerka otrzymała propozycję pracy wymagającą wyjazdu na drugi koniec świata. Dla Zandera decyzja była prosta. Zostawiał za sobą kraj, w którym się wychował.