MAPLE HEARTS | PBF

I was the kind of child mothers warned their children about — including my own
Chantal Claeys urodziła się jako druga. W bliźniaczym tandemie miała więc odgrywać drugoplanową, podporządkowaną rolę. Była nie tylko młodsza, znacząco mniejsza, ale co więcej, była również dziewczynką. Wszystko to kazało wierzyć, że to jej starszy brat bliźniak, Cecil, będzie tym, który będzie nadawał ich dwójce tempo, jednoznacznie określając ich możliwości. Nie trzeba było czekać do pierwszych wypowiedzianych przez nich słów, aby przekonać się o tym, jak bardzo wszyscy się mylili.
Mała Chantal Claeys, choć znacząco mniejsza i drobniejsza od swoich rówieśników, wiedziała dobrze, w jaki sposób zawiadywać grupą. Niektórzy podejrzewali, że odpowiadała za to siła jej głosu, inni, że żywiołowość i niespotykana energia. Prawdą natomiast było, że Lacey od dziecka najlepiej odnajdowała się w nie tylko przysłowiowym rozstawianiu ludzi po kątach. Była charakternym i trudnym dzieckiem, mającym niemały problem z tym, aby skoncentrować się na dłużej, niż kilka minut. Była niesforna i przemądrzała, zawsze wiedząc co powiedzieć, aby to jej zawsze było na wierzchu. Dziecko rodem z horroru, postrach innych, zawsze podporządkowanych jej dzieciaków, nauczycieli i nauczycielek, pracującej w domu Claeysów służby, a w końcu również samych jej rodziców.
Jazda konna miała nauczyć ją dyscypliny, ogłady, a także zadziałać kojąco na podły charakter i porywczy temperament. Zamiast jednak to zrobić, nauczyła małą Chantal tego, co zostało z nią na zawsze: niemożliwego do zastąpienia czymkolwiek innym smaku zwycięstwa oraz przekonania, że jest zdecydowanie lepsza od innych.

We were wild, divine, and half-mad, and I wouldn’t trade a single broken rule
To właśnie z tym przekonaniem płynęła przez życie i to ono miało przyświecać jej już zawsze. To z z nim przeszła czas studencki, czyniąc z niego złoty okres swojego życia.
Historia sztuki na Columbii była wyborem nudnym, ale opłacalnym, choć niewątpliwie również wymagającym. Nie interesowała jej nauka; gdyby miała wybrać to, co sprawiało jej prawdziwą przyjemność, bez chwili zawahania, oddałaby się sportowej pasji. Młoda Chantal choć wciąż żywiołowa, narwana i popędliwa, wiedziała jednak, że aby utrzymać znaczenie i zainteresowanie, potrzebuje planu i strategii. Szła więc na studia, doskonale wiedząc, jak będzie wyglądać jej życie w przyszłości. Tym sposobem czas studencki mimowolnie stał się pożegnaniem z rwistą naturą, którą miała porzucić, wchodząc w dorosłe życie.
Nadużywając władzy i znaczenia, czerpała z każdej przewagi, którą posiadała nie tylko nad swoimi rówieśnikami. Życie dzieliła pomiędzy nużące wykłady, wizyty w stadninie, treningi tenisa oraz imprezy, na których robiła za główną prowodyrkę najbardziej nieodpowiedzialnych wykroczeń. I to właśnie na jednej z takich imprez go spotkała. Callum Coldfield, partia idealna. Wiedzieli od początku, jak to się zakończy, choć byli za młodzi na małżeństwo. Jedna noc stała się przypieczętowaniem obietnicy, że jeszcze do siebie wrócą. Mieli na to trzy lata. Trzy lata, aby nacieszyć się życiem, nim znajdą się wspólnie na piedestale.

They call it grace. I call it strategy
Jak się okazało, życie nie skończyło się po studiach, a dopiero wtedy rozpoczęło się na dobre. Nieco bardziej dojrzała, zdecydowana i metodyczna Chantal wciąż jednak pozostawała tą samą dziewczyną przepełnioną energią, z silnym donośnym głosem i trudnością, aby wysiedzieć w jednym miejscu. Zamiast najdrobniejsza, zaczęła już w liceum wyróżniać się wysokim wzrostem, a sport w końcu po tylu latach, nauczył ją jednak również dyscypliny.
Do Toronto przyjechała z gotowym planem nie tylko na kilka dni, ale na całe życie. Stając przed Callumem Coldfieldem wiedziała czego pragnie, gotowa przyjąć rolę, którą zaplanowała dla siebie na resztę życia.
Porywczość i popędliwość, chory egocentryzm oraz despotyczność ukrywa na co dzień pod miłym uśmiechem kobiety, która osiągnęła wszystko. Chantal Coldfield znana jest światu jako silne ogniwo kanadyjskiej socjety, naczelna filantropka oraz kobieta idealna. Ślady jej prawdziwego charakteru wciąż można odnaleźć w szybko rzucanych ripostach, złośliwym poczuciu humoru oraz zdecydowanym i pewnym kroku. Filantropka z sercem na dłoni, świetna strateżka i opiekunka domowego ogniska, która zawsze nie tylko wie co powiedzieć, ale również jak się zachować. Świat należy do niej i wie o tym nie tylko sama Chantal, ale również wszyscy wkoło, gotowi płaszczyć się i umizgiwać, aby tylko w świecie tym znalazło się i dla nich miejsce.
I nikt z wyjątkiem męża nie wie, że tam, za tą maską kobiety idealnej; pięknej, dobrej i prawej, znajduje się żądny uwagi potwór, dla którego jedyną świętością jest znajdowanie się na szczycie szczytów.
Jest znana ze swojej działalności filantropijnej. Tradycją już się stała październikowa aukcja charytatywna połączona z balem, którą Chantal rokrocznie organizuje, zapraszając na to wydarzenie najważniejsze osobistości ze świata biznesu oraz sztuki. Chantal jest również prezeską dwóch fundacji, które założyła — Go Girl, której działalność skupia się na przeciwstawianiu się różnym formom dyskryminacji dziewczynek oraz Art For Young, której celem jest nie tylko edukacja kulturalna wśród młodzieży, ale również wspieranie młodych, uzdolnionych artystów.
Plotki głoszą, że musi być z nią coś nie tak, choć nikt jeszcze nie odkrył co. Krystaliczny wizerunek, sukcesy oraz życie które prowadzi, budzą jednak podejrzenia w imię zasady, że idealni ludzie nie istnieją. Niektórzy podejrzewają ją o zażywanie narkotyków, inni przypisują jej demoniczne przymioty, frapujące fetysze lub niepokojące praktyki, a jeszcze niektórzy mają ją za cyborga. Wszystkie te podejrzenia funkcjonują jednak wyłącznie w sferze najcichszych plotek, ponieważ wiadomym jest, że Chantal Coldfield jest osobą, z którą nie tylko należy być blisko, ale przede wszystkim nie należy się jej w żaden sposób narażać.
Od niemal trzech lat bezskutecznie starają się z mężem o powiększenie rodziny. Brak potomstwa zaczyna budzić plotki i zainteresowanie nie tylko członków ich najbliższej rodziny. Sama Lacey ma do starań stosunek ambiwalentny — rywalizacyjna natura każe jej nie odpuszczać; dziecko jest w końcu ostatnim elementem, aby dopełnić obraz sielankowego życia, jednocześnie nie ma najmniejszej ochoty oddawać komukolwiek uwagi, którą sama tak często budzi.
Osoby pracujące w rezydencji Coldfieldów zobligowane są do podpisywania klauzuli poufności, co dodatkowo wyłącznie podsyca plotki, a w rzeczywistości ma na celu zabezpieczenie interesów, które są jednym z głównych tematów małżeńskich rozmów.
Choć nie bierze już udziału w zawodach, Chantal wciąż regularnie i chętnie jeździ konno, a co więcej, jest właścicielką znajdującej się na obrzeżach Toronto stadniny, która może się poszczycić jednymi z najszybszych koni w Ameryce Północnej.
Ubiera się klasycznie, na co dzień wybierając ubrania w kolorystyce czerni, granatu, bieli i beżu. Czasem, na specjalne okazje szaleje z czerwienią, którą natomiast regularnie nosi na ustach. Większą słabość niż do butów czy torebek ma jednak do aut i biżuterii.