Romain Gregory Sinclair
data i miejsce urodzenia
27.12.1987 I Toronto, CAzaimki
męskiezawód
dyrektor szpitalamiejsce pracy
Mount Sinai Hospitalorientacja
heteroseksualnydzielnica mieszkalna
Downtown - Financial Districtpobyt w toronto
od urodzeniaumiejętności
prawko na samochód i motor | precyzja manualna | spanie na siedząco i stojąco | wyczucie proporcji, symetrii i harmonii | znajomość nowoczesnych technologii i technik operacyjnych | analiza sytuacji i podejmowanie decyzji pod presją | asertywność | mistrz grilla | wędkowanie | sportsłabości
lęk przed insektami | lewe nogi do tańca | papierosy | ośli upór | stare sitcomy z lat 2000-2016 | cynizm
Romain został adoptowany jako kilkuletnie dziecko przez zamożną parę. Sinclairów od pokoleń łączono z zawodem lekarza – wśród nich byli zarówno chirurdzy, jak i uznani specjaliści z innych dziedzin. Naturalnym oczekiwaniem było, że Rommy pójdzie w ich ślady. Już w szkole wyróżniał się uporem, dyscypliną i niezwykłą ambicją. Nauka nie była dla niego ciężarem, a celem samym w sobie. Od wczesnych lat kierował całe swoje życie na medycynę, świadomie rezygnując z wielu młodzieńczych przyjemności. Podczas studiów medycznych w Toronto, jego talent został szybko zauważony. Miał wyjątkową precyzję, chłodny umysł i opanowanie w sytuacjach wymagających szybkich decyzji. Wielu kolegów i wykładowców przewidywało, że zostanie chirurgiem ogólnym lub kardiotorakalnym, jednak Romain obrał inną drogę. Pod wpływem swojego mentora wybrał chirurgię plastyczną i z czasem wyspecjalizował się w dwóch obszarach – estetyka i rekonstrukcja Pracował z pacjentami pragnącymi poprawić swój wygląd i z przypadkami wymagającymi odbudowy po ciężkich wypadkach czy chorobach.
Momentem przełomowym w jego karierze była operacja znanej osobistości – ulubienicy kanadyjskiej i amerykańskiej sceny muzycznej, która uległa poważnemu wypadkowi. Zabieg zakończył się pełnym sukcesem, a media szybko podchwyciły historię, przedstawiając Sinclaira jako młodego, utalentowanego chirurga z przyszłością. Artykuły prasowe, wywiady i udział w konferencjach sprawiły, że jego nazwisko stało się rozpoznawalne nie tylko w środowisku medycznym, ale i w opinii publicznej. Szpital, w którym pracował, zyskał dzięki temu na wizerunku. Romain stał się twarzą sukcesu placówki, otrzymując kolejne propozycje – od współpracy przy międzynarodowych projektach badawczych, przez udział w panelach eksperckich, aż po prywatne zaproszenia od zamożnych pacjentów szukających jego umiejętności. Sinclair wykorzystywał te okazje, budując sieć kontaktów i wzmacniając własną pozycję.
Równolegle w tym czasie ukończył certyfikowane kursy z Healthcare Leadership, które dały mu podstawowe kompetencje menedżerskie.
Niedługo później zarząd Mount Sinai Hospital złożył mu propozycję objęcia stanowiska dyrektora placówki. Była to decyzja nietypowa, bo 38-letni chirurg rzadko otrzymuje taką funkcję, ale tym razem wiek nie był przeszkodą – wręcz przeciwnie, stał się atutem. Sinclair nie był typowym lekarzem, lecz medialnym nazwiskiem, które przyciągało uwagę pacjentów, sponsorów i partnerów. Jego sukcesy w chirurgii plastycznej, w tym głośna operacja znanej osobistości, sprawiły, że stał się rozpoznawalny, a szpital zaczął być kojarzony z jego nazwiskiem. Zarząd widział w nim nie tyle klasycznego administratora, co strategiczną inwestycję w przyszłość – człowieka, którego rozpoznawalność i kontakty mogły wzmocnić pozycję Mount Sinai w konkurencji z innymi ośrodkami.
W 2025 roku kanadyjski system zdrowia borykał się z typowymi wyzwaniami: przepełnionymi oddziałami ratunkowymi, niedoborem specjalistów i trudnościami w finansowaniu nowych technologii. Szpitale musiały szukać dodatkowych źródeł przychodów, inwestować i budować własny wizerunek, by przyciągać granty oraz kontrakty prywatne. W tym kontekście młody, ambitny i medialny dyrektor wydawał się logicznym ruchem – Mount Sinai stawiał na nowoczesny wizerunek placówki otwartej na innowacje, a Romain był idealnym symbolem takiej strategii.
Nie wszyscy członkowie zarządu byli jednak entuzjastycznie nastawieni do tej decyzji. Część uważała, że brak mu doświadczenia administracyjnego i że szpital ryzykuje powierzając tak odpowiedzialną funkcję komuś spoza klasycznego „nurtu menedżerskiego”. Dlatego też, aby zminimalizować ryzyko, Sinclair otrzymał wsparcie zespołu menedżerskiego i doradców administracyjnych, którzy mieli pomóc mu w pierwszych miesiącach sprawowania funkcji. Dowód na to, że szpitale stały się biznesem nastawionym na zyski, a nie dobro pacjentów. A co myślał o tym sam Romain? Widział w tym okazję do zdobycia nowego doświadczenia i chwilę na złapanie oddechu(naiwniak), by dokończyć pisanie rozgrzebanego od miesięcy artykułu do pisma medycznego. Make life harder.
Na co dzień pozostaje człowiekiem skupionym na pracy i doskonaleniu się w zawodzie. Towarzyski i elokwentny, potrafi zjednać sobie ludzi, choć nie wiąże się na długo ani w przyjaźniach, ani w relacjach osobistych. W drodze do celu nie zawsze kieruje się zasadami moralnymi – jeśli sytuacja tego wymaga, potrafi podjąć kontrowersyjne decyzje. Najważniejsze jest dla niego pozostawienie trwałego śladu w historii medycyny i dalsze wzmacnianie pozycji, na którą ciężko pracował od dzieciństwa.
W ostatnim czasie zaczyna coraz częściej rozmyślać o swoim życiu, o zyskach i stratach, które wiązały się z jego skupieniem na karierze. Ile uroczystości rodzinnych przegapił, ile znajomości się rozpadło wyłącznie przez niego i czy w pełni świadomie zrezygnował z jedynej kobiety, która go uszczęśliwiała. Miał już to co chciał osiągnąć na początku studiów, a mimo to nadal czegoś brakowało. Dlatego chce trochę zwolnić i spróbować naprawić to, co zniszczył.
KARIERA
i ściąga dla mnie
Studia licencjackie – 4 lata (18–22 lata)
Health Sciences na University of Toronto | wolontariat
Medycyna (MD) – 4 lata (22–26 lat)
University of Toronto Faculty of Medicine / Staże kliniczne w różnych dziedzinach, m.in. chirurgia ogólna
Rezydentura – Chirurgia plastyczna – 5 lat (26–31 lat)
Szkolenie w szpitalu akademickim (Sunnybrook)
Egzaminy Royal College of Physicians and Surgeons of Canada (RCPSC)
Fellowship (nadprogramowe szkolenie) – 1–2 lata (31–33 lata)
wyjazd na półroczny staż do Los Angeles (chirurgia plastyczna)
Początek kariery – Staff Surgeon (33–38 lat)
Łączenie praktyki publicznej (rekonstrukcje refundowane przez OHIP) i prywatnej (zabiegi estetyczne).
Budowanie renomy, pierwsze publikacje naukowe, udział w szkoleniu rezydentów.
Certyfikowany kurs z Healthcare Leadership (Canadian College of Health Leaders)
Momentem przełomowym w jego karierze była operacja znanej osobistości – ulubienicy kanadyjskiej i amerykańskiej sceny muzycznej, która uległa poważnemu wypadkowi. Zabieg zakończył się pełnym sukcesem, a media szybko podchwyciły historię, przedstawiając Sinclaira jako młodego, utalentowanego chirurga z przyszłością. Artykuły prasowe, wywiady i udział w konferencjach sprawiły, że jego nazwisko stało się rozpoznawalne nie tylko w środowisku medycznym, ale i w opinii publicznej. Szpital, w którym pracował, zyskał dzięki temu na wizerunku. Romain stał się twarzą sukcesu placówki, otrzymując kolejne propozycje – od współpracy przy międzynarodowych projektach badawczych, przez udział w panelach eksperckich, aż po prywatne zaproszenia od zamożnych pacjentów szukających jego umiejętności. Sinclair wykorzystywał te okazje, budując sieć kontaktów i wzmacniając własną pozycję.
Równolegle w tym czasie ukończył certyfikowane kursy z Healthcare Leadership, które dały mu podstawowe kompetencje menedżerskie.
Niedługo później zarząd Mount Sinai Hospital złożył mu propozycję objęcia stanowiska dyrektora placówki. Była to decyzja nietypowa, bo 38-letni chirurg rzadko otrzymuje taką funkcję, ale tym razem wiek nie był przeszkodą – wręcz przeciwnie, stał się atutem. Sinclair nie był typowym lekarzem, lecz medialnym nazwiskiem, które przyciągało uwagę pacjentów, sponsorów i partnerów. Jego sukcesy w chirurgii plastycznej, w tym głośna operacja znanej osobistości, sprawiły, że stał się rozpoznawalny, a szpital zaczął być kojarzony z jego nazwiskiem. Zarząd widział w nim nie tyle klasycznego administratora, co strategiczną inwestycję w przyszłość – człowieka, którego rozpoznawalność i kontakty mogły wzmocnić pozycję Mount Sinai w konkurencji z innymi ośrodkami.
W 2025 roku kanadyjski system zdrowia borykał się z typowymi wyzwaniami: przepełnionymi oddziałami ratunkowymi, niedoborem specjalistów i trudnościami w finansowaniu nowych technologii. Szpitale musiały szukać dodatkowych źródeł przychodów, inwestować i budować własny wizerunek, by przyciągać granty oraz kontrakty prywatne. W tym kontekście młody, ambitny i medialny dyrektor wydawał się logicznym ruchem – Mount Sinai stawiał na nowoczesny wizerunek placówki otwartej na innowacje, a Romain był idealnym symbolem takiej strategii.
Nie wszyscy członkowie zarządu byli jednak entuzjastycznie nastawieni do tej decyzji. Część uważała, że brak mu doświadczenia administracyjnego i że szpital ryzykuje powierzając tak odpowiedzialną funkcję komuś spoza klasycznego „nurtu menedżerskiego”. Dlatego też, aby zminimalizować ryzyko, Sinclair otrzymał wsparcie zespołu menedżerskiego i doradców administracyjnych, którzy mieli pomóc mu w pierwszych miesiącach sprawowania funkcji. Dowód na to, że szpitale stały się biznesem nastawionym na zyski, a nie dobro pacjentów. A co myślał o tym sam Romain? Widział w tym okazję do zdobycia nowego doświadczenia i chwilę na złapanie oddechu(naiwniak), by dokończyć pisanie rozgrzebanego od miesięcy artykułu do pisma medycznego. Make life harder.
Ciekawostki
Sinclairowie są szczodrymi darczyńcami. Sam Romain regularnie dotuje oddział pediatrii i bez oporu pozyskuje dotacje od innych, wykorzystując do tego swoje znajomości. Niedzielne gry w golfa, bankiety, czy kolacje z odpowiednimi ludźmi to lokata kapitału. Na co dzień pozostaje człowiekiem skupionym na pracy i doskonaleniu się w zawodzie. Towarzyski i elokwentny, potrafi zjednać sobie ludzi, choć nie wiąże się na długo ani w przyjaźniach, ani w relacjach osobistych. W drodze do celu nie zawsze kieruje się zasadami moralnymi – jeśli sytuacja tego wymaga, potrafi podjąć kontrowersyjne decyzje. Najważniejsze jest dla niego pozostawienie trwałego śladu w historii medycyny i dalsze wzmacnianie pozycji, na którą ciężko pracował od dzieciństwa.
W ostatnim czasie zaczyna coraz częściej rozmyślać o swoim życiu, o zyskach i stratach, które wiązały się z jego skupieniem na karierze. Ile uroczystości rodzinnych przegapił, ile znajomości się rozpadło wyłącznie przez niego i czy w pełni świadomie zrezygnował z jedynej kobiety, która go uszczęśliwiała. Miał już to co chciał osiągnąć na początku studiów, a mimo to nadal czegoś brakowało. Dlatego chce trochę zwolnić i spróbować naprawić to, co zniszczył.
i ściąga dla mnie
Studia licencjackie – 4 lata (18–22 lata)
Health Sciences na University of Toronto | wolontariat
Medycyna (MD) – 4 lata (22–26 lat)
University of Toronto Faculty of Medicine / Staże kliniczne w różnych dziedzinach, m.in. chirurgia ogólna
Rezydentura – Chirurgia plastyczna – 5 lat (26–31 lat)
Szkolenie w szpitalu akademickim (Sunnybrook)
Egzaminy Royal College of Physicians and Surgeons of Canada (RCPSC)
Fellowship (nadprogramowe szkolenie) – 1–2 lata (31–33 lata)
wyjazd na półroczny staż do Los Angeles (chirurgia plastyczna)
Początek kariery – Staff Surgeon (33–38 lat)
Łączenie praktyki publicznej (rekonstrukcje refundowane przez OHIP) i prywatnej (zabiegi estetyczne).
Budowanie renomy, pierwsze publikacje naukowe, udział w szkoleniu rezydentów.
Certyfikowany kurs z Healthcare Leadership (Canadian College of Health Leaders)
zgoda na powielanie imienia
niezgoda na powielanie pseudonimu
nieZgody MG
poziom ingerencji
niskizgoda na śmierć postaci
niezgoda na trwałe okaleczenie
niezgoda na nieuleczalną chorobę postaci
takzgoda na uleczalne urazy postaci
takzgoda na utratę majątku postaci
takzgoda na utratę posady postaci
nie
