Wtedy ucieczki przed sfrustrowanym chłopięcymi wybrykami dozorcą - tym samym, który zapadłego nagle mroku pohukiwał na nich teraz, lub też wyłącznie jego kopią czy łudząco podobnym następcą - były przyczynkiem do salw chichotu, wprawiającym zwinne stopy w radosny galop uliczkami centrum handlowego ...
Sadie miała rację -
Lazare zaś nie miał wyboru: jeszcze w dzieciństwie musiał prędko nauczyć się łatania dziur w samym sobie, wypełniania czymś upartej pustki, przytrzymywania się najróżniejszych rytmów, rytuałów i rutyn, żeby tylko nie rozejść się w szwach. Czasem czuł, że gdyby nie bezlitosny ...
Lazare zaś nie miał wyboru: jeszcze w dzieciństwie musiał prędko nauczyć się łatania dziur w samym sobie, wypełniania czymś upartej pustki, przytrzymywania się najróżniejszych rytmów, rytuałów i rutyn, żeby tylko nie rozejść się w szwach. Czasem czuł, że gdyby nie bezlitosny ...
Tnąc ciszę na wskroś, słowa Nadira zawisły między nimi jakby brzeszczot w powietrzu — niebezpieczne, i choć urwane w połowie, gotowe do zadania kolejnego, i ostatecznego tym samym ciosu. Lazare stał się nagle zbyt świadomy własnej cielesności - tępego bólu w centrum splotu słonecznego, napięcia ...
Lazare przejął od Sadie cienki kartonowy kubek z tą samą ostrożnością, z jaką ona go podała – jakby oboje bali się, że te marne ścianki nie wytrzymają ciężaru parującej cieczy. Jego dłonie były smukłe, uderzająco ładne jak na mężczyznę; Sadie, na skutek pół-świadomie prowadzonych przez siebie ...
of dancing in my storm
AKTUALNE | 16/08
https://i.pinimg.com/736x/8a/ea/36/8aea366de0e7805486f18e3c8d710434.jpg https://i.pinimg.com/1200x/93/02/94/9302941c8f092312022360e2ecfb6a5b.jpg
Razem.
Wszystko potrafiliśmy robić razem. Trenować. Występować. Wygrywać.
Nazywano nas złotym ...
Kiedyś złapawszy się na haczyk tego zawadiackiego, młodzieńczego uśmiechu, Lazare schwytałby Nadira w ramiona – ukradkowo, za winklem szatni albo w półmroku korytarzy ośrodków treningowych, do których wysyłano ich na wycieńczające, a jakimś cudem jednak i słodkie turnusy przygotowujące młodych ...
I was happy in the haze of a drunken hour
But Heaven knows, I'm miserable now
Cotygodniowe spotkania grupy wsparcia pachniały lurowatą kawą z pokaźnego rozmiarami termosu, cienkim papierem tanich kołonotatników wchodzących w skład obowiązkowego wyposażenia każdego z uczestników i czymś, co ...
But Heaven knows, I'm miserable now
Cotygodniowe spotkania grupy wsparcia pachniały lurowatą kawą z pokaźnego rozmiarami termosu, cienkim papierem tanich kołonotatników wchodzących w skład obowiązkowego wyposażenia każdego z uczestników i czymś, co ...
Podczas gdy Nadira frustrować mogły te jego własne reakcje, które uważał za dziecinne , i które nie zawsze był w stanie ostatecznie skontrolować i ukrócić, Lazare reagował na nie głęboką, i odczuwaną kompletnie wbrew własnej woli, czułością. Gdyby spoglądał na Nadira wyłącznie przez pryzmat ...
Lazare mógł wymienić przynajmniej kilka utraconych relacji, które pozostawiły za sobą tęsknotę tak dziwną i silną, jak ból fantomowy po straconej kończynie albo po wyrwanym z piersi sercu . Jakkolwiek uparcie nie chciał się do tego przyznać, pierwszą z nich była jego więź z ojcem - czy raczej ...
W pierwszym odruchu, Lazare pragnął zaprzeczyć. Wytłumaczyć się jakoś, zręcznie wywinąć ze słów, które natychmiast zdradziłyby jego desperację, jego tęsknotę . Albo inaczej: tą samą metodą, której używał w wywiadach i na tak nienawidzonych przez siebie bankietach organizowanych przez matkę, zamydlić ...