coraline "cora" valentine
data i miejsce urodzenia
13/03/1995 | Toronto, Kanadazaimki
ona/jejzawód
psycholożka, terapeutka behawioralnamiejsce pracy
własny gabinetorientacja
heteroseksualnadzielnica mieszkalna
Greektownpobyt w toronto
od urodzeniaumiejętności
cechują ją cierpliwość i wyrozumiałość wobec innych; świetnie czuje się w kuchni, a najbardziej ukochała sobie pieczenie chleba; odczuwa ciągłą potrzebę niesienia pomocy – ludziom i zwierzętom; łatwo wybacza, co uznaje za przejaw dojrzałości i siły; zna języki francuski i włoski oraz potrafi podstawowe zwroty w języku portugalskim; interesuje się modą i makijażem, konsekwentnie trzymając się obranego stylu.
słabości
ma kiepską orientację w terenie i potrafi zgubić się nawet w mieście, w którym spędziła całe życie; bywa nadopiekuńcza i ma tendencje do “brania spraw w swoje ręce”, nawet gdy nie została o to poproszona; od lat leczy nadciśnienie oczne i nie rozstaje się z kroplami, których dozowanie ustala sobie sama – najprawdopodobniej są już za słabe, ale zawsze znajdzie się coś ważniejszego niż zadbanie o własne zdrowie; zupełnie nie radzi sobie za kółkiem, prowadzenie samochodu ją przeraża.Coraline Valentine. To szlachetnie brzmiące imię pochodzenia francuskiego było idealne dla pianistki, projektantki mody czy gwiazdy kina. Kojarzone z koralem i wszystkim, co związane z morzem przypadło, najpewniej zupełnym zrządzeniem losu, ciemnookiej dziewczynce z dysfunkcyjnego domu. Zamiast klasycznych melodii, na pamięć znała ciężkie kroki ojca. Jedynym instrumentem, na którym nauczyła się grać, były czarne worki na śmieci, po brzegi wypełnione pustymi butelkami, które po zmroku wynosiła na śmietnik. Prawdziwym spektaklem dla młodej Cory okazała się szkoła. Żadnych przygotowań, żadnego suflera czy próby generalnej – musiała wspiąć się na wyżyny talentu i utrzymywać nieskalany zmartwieniem wyraz twarzy.
Psychologia. Wybór kierunku studiów wydawał się oczywisty. Od zawsze wiedziała, że pragnie nieść pomoc i nadzieję, jednak długo nie widziała dla siebie tej jednej jedynej ścieżki. Potrzebujących wsparcia było aż nadto, a Coraline tonęła w setkach różnych wizji swojej przyszłości. Los zesłał jej znak w najodpowiedniejszym momencie. Tym znakiem był widok, który zapisał się w jej umyśle na stałe. Kilkuletni chłopiec stał w bezruchu, głowę trzymał nisko – być może przyglądał się incydentowi. Jego ojciec nerwowo stąpał po korytarzu poradni, ostrym tonem zarzucając dziecku debilizm. Jedyną reakcją malucha było oddanie moczu, co z kolei zadziałało na rodzica jak płachta na byka. Valentine, jako zagubiona praktykantka, zareagowała. Zawsze reagowała. Brakowało jej słów, nogi miała jak z waty, ale tyle wystarczyło, by mężczyzna się zatrzymał i złapał oddech. Tej nocy i przez kilka kolejnych Coraline płakała do utraty sił.
Nigdy nie poznała imienia chłopca, który wskazał jej drogę. Poznała za to dziesiątki innych nazwisk, rodzin. Potencjałów. To dla nich pracowała tak ciężko, by wynająć własny gabinet. Chciała, aby każdy mały podopieczny czuł się komfortowo – z dala od chłodu poczekalni, sztywnych zasad panujących we współdzielonej przestrzeni.
Prywatnie? Dobra dziewczyna ze złego domostwa. Ceni sobie samotność, lecz ma grono zaufanych znajomych. Uwielbia babskie wieczory, pieczenie chleba na zakwasie i filmy bez szczęśliwych zakończeń. Lojalna do bólu, momentami zbyt uparta i po uszy zakopana we własnych poglądach.
Psychologia. Wybór kierunku studiów wydawał się oczywisty. Od zawsze wiedziała, że pragnie nieść pomoc i nadzieję, jednak długo nie widziała dla siebie tej jednej jedynej ścieżki. Potrzebujących wsparcia było aż nadto, a Coraline tonęła w setkach różnych wizji swojej przyszłości. Los zesłał jej znak w najodpowiedniejszym momencie. Tym znakiem był widok, który zapisał się w jej umyśle na stałe. Kilkuletni chłopiec stał w bezruchu, głowę trzymał nisko – być może przyglądał się incydentowi. Jego ojciec nerwowo stąpał po korytarzu poradni, ostrym tonem zarzucając dziecku debilizm. Jedyną reakcją malucha było oddanie moczu, co z kolei zadziałało na rodzica jak płachta na byka. Valentine, jako zagubiona praktykantka, zareagowała. Zawsze reagowała. Brakowało jej słów, nogi miała jak z waty, ale tyle wystarczyło, by mężczyzna się zatrzymał i złapał oddech. Tej nocy i przez kilka kolejnych Coraline płakała do utraty sił.
Nigdy nie poznała imienia chłopca, który wskazał jej drogę. Poznała za to dziesiątki innych nazwisk, rodzin. Potencjałów. To dla nich pracowała tak ciężko, by wynająć własny gabinet. Chciała, aby każdy mały podopieczny czuł się komfortowo – z dala od chłodu poczekalni, sztywnych zasad panujących we współdzielonej przestrzeni.
Prywatnie? Dobra dziewczyna ze złego domostwa. Ceni sobie samotność, lecz ma grono zaufanych znajomych. Uwielbia babskie wieczory, pieczenie chleba na zakwasie i filmy bez szczęśliwych zakończeń. Lojalna do bólu, momentami zbyt uparta i po uszy zakopana we własnych poglądach.
zgoda na powielanie imienia
niezgoda na powielanie pseudonimu
nieZgody MG
poziom ingerencji
niskizgoda na śmierć postaci
niezgoda na trwałe okaleczenie
niezgoda na nieuleczalną chorobę postaci
niezgoda na uleczalne urazy postaci
niezgoda na utratę majątku postaci
niezgoda na utratę posady postaci
nie
