Eliana "Eli" Broussard
data i miejsce urodzenia
28 grudnia 1993, quebec, kanadazaimki
żeńskiezawód
instruktor pilatesu i jogimiejsce pracy
toronto yoga co.orientacja
biseksualnadzielnica mieszkalna
parkdalepobyt w toronto
odkąd skonczyła pięć lat, ale z przerwamiumiejętności
Jest bardzo sprawna fizycznie, gibka i ma silne ręce, a to ostatnie jest głównie zasługą tego, że przez lata ćwiczyła pole dance. Zna się, albo przynajmniej wierzy, że się zna na astronomii, a za jedną ze swoich bardziej przydatnych umiejętności uważa to, że potrafi postawić tarota. Zrobiła kurs ziołolecznictwa, a poza tym nagminnie bawi się w rękodzieło: wylewa własne mydełka, świeczki, produkuje olejki zapachowe i tworzy ozdoby z żywicy, a także potrafi szydełkować. Kiedyś robiła też biżuterię, ale zapomniała o tym w natłoku innych zainteresowań. słabości
Ma straszliwie kiepską głowę i jest uczulona na sporą ilość rzeczy, przez co ciężko utrzymać jej zdrową dietę. Jest słodyczowym łasuchem, a jedyną rzeczą, której nigdy nie umie sobie odmówić, jest tiramisu. Zdecydowanie częściej mówi niż myśli, a powierzanie jej sekretów skazane jest na porażkę. Ma dość niską samoocenę i cały szereg kompleksów, więc zdarza jej się poprawiać własną urodę za pomocą drobnych zabiegów, jak na przykład powiększone usta. Miała pięć lat, kiedy jej rodzice się rozwiedli, a piętnaście, kiedy zeszli się na nowo. Byli szczególnym przypadkiem - tym, który wspólną drogę rozpoczął przez wzgląd na dziecko, które nie miało się pojawić. Eliana nie była planowana; urodziła się jako owoc romansu zaręczonego wówczas lekarza z turecką turystką, która prędko zawróciła mu w głowie. Wtedy wydawało im się, że nie będą umieli żyć bez siebie, ale z biegiem czasu udowodnili, że razem również nie potrafią tego robić. Przeszło dekadę zajęło im odkrycie tego, że dawne uczucie nie wygasło, a oni jednak umieją się ze sobą dogadać.
Połowę dzieciństwa spędziła przenosząc się z domu do domu. Większość czasu spędzała w Toronto, z matką, która przeprowadziła się tam po rozwodzie, w wolnych chwilach wracając jednak do Quebecu. Mniej chętnie zaczęła robić to, kiedy na tapecie pojawiła się nowa partnerka ojca, z którą Eliana nie potrafiła znaleźć wspólnego języka. Zajęło to kilka lat, ale w końcu i jej ojciec zmądrzał, zauważając, że nie była to dziewczyna dla niego.
Eliana zaś, ku niezadowoleniu rodziców, na medycynę się nie dostałabo nie złożyła papierów. Z tego samego powodu nie powiodło jej się ani z farmacją, ani z żadnym innym z poważniejszych kierunków. Właściwą drogę odnalazła dopiero na fizjoterapii, choć i tam zboczyła ze ściśle ustalonego toru. Wszystko dzięki temu, jak wiele tajemnic odkrył przed nią świat podczas jednej studenckiej wymiany.
Szkoły wyższej ostatecznie nie ukończyła. Dzięki wyrozumiałości i hojności ojca ten rok, który spędzić powinna na przygotowaniach do egzaminów końcowych, poświęcając na zgłębianie tajników ziołolecznictwa, medytacji i jogi. Mając na karku niemal dwadzieścia pięć lat, po raz pierwszy poczuła, że właśnie to chciałaby później robić. Ostatecznie plany pokrzyżowała jej choroba ojca.
Wróciła do kraju obawiając się tego, że zawisło nad nim widmo rychłej śmierci. Zadowoliła się półśrodkami, uzyskując kwalifikacje niezbędne do nauczania pilatesu i jogi. Pracę znalazła w jednym w miejscowych studiów, a uwagę obecnie dzieli między kwestie zawodowe, własnego kota i wizyty w domu rodziców, choć odkąd stan ojca nie tylko unormował się, ale i poprawił, te nie są już tak częste. Marzeń o tym, by jeszcze kiedyś przenieść się do Azji nie porzuciła. Wciąż liczy, że jeszcze uda jej się tam wrócić.
Połowę dzieciństwa spędziła przenosząc się z domu do domu. Większość czasu spędzała w Toronto, z matką, która przeprowadziła się tam po rozwodzie, w wolnych chwilach wracając jednak do Quebecu. Mniej chętnie zaczęła robić to, kiedy na tapecie pojawiła się nowa partnerka ojca, z którą Eliana nie potrafiła znaleźć wspólnego języka. Zajęło to kilka lat, ale w końcu i jej ojciec zmądrzał, zauważając, że nie była to dziewczyna dla niego.
Eliana zaś, ku niezadowoleniu rodziców, na medycynę się nie dostała
Szkoły wyższej ostatecznie nie ukończyła. Dzięki wyrozumiałości i hojności ojca ten rok, który spędzić powinna na przygotowaniach do egzaminów końcowych, poświęcając na zgłębianie tajników ziołolecznictwa, medytacji i jogi. Mając na karku niemal dwadzieścia pięć lat, po raz pierwszy poczuła, że właśnie to chciałaby później robić. Ostatecznie plany pokrzyżowała jej choroba ojca.
Wróciła do kraju obawiając się tego, że zawisło nad nim widmo rychłej śmierci. Zadowoliła się półśrodkami, uzyskując kwalifikacje niezbędne do nauczania pilatesu i jogi. Pracę znalazła w jednym w miejscowych studiów, a uwagę obecnie dzieli między kwestie zawodowe, własnego kota i wizyty w domu rodziców, choć odkąd stan ojca nie tylko unormował się, ale i poprawił, te nie są już tak częste. Marzeń o tym, by jeszcze kiedyś przenieść się do Azji nie porzuciła. Wciąż liczy, że jeszcze uda jej się tam wrócić.
zgoda na powielanie imienia
niezgoda na powielanie pseudonimu
nieZgody MG
poziom ingerencji
niskizgoda na śmierć postaci
niezgoda na trwałe okaleczenie
niezgoda na nieuleczalną chorobę postaci
takzgoda na uleczalne urazy postaci
takzgoda na utratę majątku postaci
niezgoda na utratę posady postaci
nie
