[Tiffany Harris]

Kwiecień, 2024

Jako mała dziewczynka Tiffany chciała zostać piosenkarką albo aktorką. Chociaż to marzenie dzieliła z wieloma dziewczynkami, również z tymi które urodziły się przed nią, równocześnie z nią, jak i dopiero przyjdą na świat.
Perspektywa możliwości wcielenia się w zupełnie inną postać wydawała się fascynująca. Jak podróż w głąb ulubionej książki. Chociaż na krótką chwile żyć życiem kogoś innego, widzieć inny świat, poczuć tę magię.
Chociaż karierę w aktorstwie jaki i muzyce nie zrobiła, to jednak te dziecięce marzenia zawsze gdzieś w niej pozostało. Jednak podążając ścieżką influecerki cały czas miała cichą nadzieje, że kiedyś zabłyśnie niczym najprawdziwsza gwiazda ekranu czy estrady.
Nie spodziewała by się, że dostanie zaproszenie do zagrania epizodycznej rólki z samym wielkim Cemem Ayeresm. Chociaż nie śledziła jego kariery, doskonale widziała, że to gwiazda światowego formatu. Miło było widzieć, że jej aktywna działalność w mediach społecznościowych została dostrzeżona.
W końcu większość gwiaz zaczynała do nic nieznaczących ról albo przypadku. Czasami szczęściu trzeba pomóc.
Zjawiła się na planie z lekkim wyprzedzeniem, zawsze to lepiej być przed czasem niż zjawić się później. Ogrom planu zdjęciowego jak i ilość ludzi potrafiła wzbudzać zachwyty podszyt respektem. Była tutaj tylko małym pyłkiem kurzu.
Mimo wszystko przybrał najbardziej firmowy uśmiech jaki miała w swojej kolekcji i ruszyła dziarsko przed siebie. Szla dość szybko, żeby wyglądało, że wie co ma tu robić i żeby nikt jej nie zapytał, co tu robi. W wiadomości, którą dostała była informacja, że ma znaleść asystentkę Angelę. Problem był taki, że nie widziała, jak wygląda Angela i już miała zapytać pewną kobietę, która wyglądała przyjaźnie, ale w polu jej widzenia pojawił się sam gwiazdor tejże produkcji.
Zboczyła zatem ze ścieki.
- Dzień dobry

Cem Ayers

[Lynette Miller]

Dla Cema praca w Kanadzie była ważna, tym bardziej, że chciał się jakoś przebić na tym rynku, skoro postanowił dłużej w tym kraju zostać. Jego ostatnia rola w serialu medycznym była dobrze odbierana i popularna, więc miał nadzieję, że może jeszcze wróci w jakimś epizodzie jako postać powracająca.
Tym razem pracował nad filmem, w którym grał główną rolę. Znów dali mu jako partnerkę dość niską aktorkę, która miała w założeniu wyglądać uroczo przy jego posturze. I chyba tak było, bo w sieci widział już różne przeróbki ich zdjęć. Był na planie kolejny dzień, a wokół niego pojawiało się mnóstwo różnych osób. A jednak nawet gdy chodziło o epizody, nie traktował ludzi z góry. Cem zaczynał od reklam, potem zdobywając kolejne stopnie wtajemniczenia. Był nie tylko wyrozumiały, ale i przyjaźnie nastawiony do wszystkich. Turcja nauczyła go dbania o dobrą atmosferę i na szczęście wszyscy w Toronto byli nastawieni w ten sam sposób.
Był gotów do kręcenia kolejnych scen, czekał jednak na kilka osób. Mając czas przechadzał się, zamieniając z innymi kilka słów i po prostu czekał na rozpoczęcie zdjęć. Był gotów do kręcenia, już zdążył się przebrać i spędził trochę czasu z charakteryzatorami. Pozostało mu czekać, aż ekipa będzie gotowa. I właśnie przechadzał się, kiedy na jego drodze pojawiła się pewna dziewczyna. Nie był ignorantem i szukał wiadomości o swoich kolegach i koleżankach z produkcji. Dlatego poznał jej twarz, chociaż nie chciał się wygłupić z imieniem, więc nawet nie strzelał, by się nie wygłupić.
- Cześć – odpowiedział przyjaźnie na jej powitanie. Miło było zauważyć, że dziewczyna jest dość wysoka, więc nie wyglądała przy nim tak zabawnie, jak te panie metr sześćdziesiąt w kapeluszu. Nie miał nic do wzrostu, naprawdę. Każdy był jaki był, a jemu się naprawdę sporo urosło.
- Grasz dzisiaj ze mną, prawda? – zapytał wprost. – Przeglądałem twoje konto na Instagramie, bo lubię wiedzieć, z kim mam pracować – wyjaśnił sytuację, a potem po prostu się uśmiechnął.
- Jeśli jesteś zdenerwowana, to nieźle to ukrywasz – potrafiłby i bez szukania w sieci poznać osobę debiutującą na ekranie. To spojrzenie, które było wszędzie i zacięta mina, były u każdego. Młodszy czy starszy - po prostu się stresował, no i szukał miejsca dla siebie w tym całym produkcyjnym bałaganie. I Cem nie śmiał się z tego, bo sam czuł się kiedyś podobnie. Wiedział czego chce, ale pierwsze występy go przytłaczały, nawet jeśli zgrywał bohatera. Czas jednak sprawił, że czuł się już swobodnie, a każdy obraz był dla niego kolejną ekscytującą przygodą.

Tiffany Harris

[Tiffany Harris]

Z jednej strony była ciekawa tego, jaki na prawdę był pan Ayers. Sama nie raz kłamała w Internecie na swój temat, ale kto tego nie robił? Może znalazłoby się kilka autentycznych osób i takich należało jak najbardziej szanować i podziwiać. Chociaż czy to było dobrym rozwiązaniem nie miała pojęcia, ale też nie zaprzątała sobie tym głowy. Każdy powinien postępować wedle własnego sumienia.
- Jestem Tiffany - przedstawiła się, ponieważ powinna, nie była tak znana jak jej rozmówca. Przynajmniej dla niego. - Owszem gram. Z jednej strony nie mogę się doczekać, chociaż to mała rola. A z drugiej trochę trema występować u boku tak doświadczonego artysty - przyznała.
Towarzyszył jej różne bardziej pozytywne emocje. Trafiło jej się jak ślepej kurze ziarno. Zamierzała dać z siebie wszystko i nie zaprzepaścić tej szansy do losu, ponieważ drugiej takiej może nie mieć. Zatem będzie walczyć do samego końca.
- O to miło, że zadał pan sobie trud przejrzenia mojego profilu - tego się nie spodziewała, ale było jej przyjemnie.
Chociaż może też wolał widzieć, co mu za gwiazdkę z Internetu wylosowali, a tych czeluście sieci miało na potęgę. Tym bardziej chciała jak najlepiej zrobić swoje i być później z tego dumna.
- Wydaje mi się, że większość ludzi byłaby lekko zdenerwowana przed debiutem na wielkim ekranie nawet jeśli to tylko mała epizodyczna rólka - czuła się podniesiona nieco na duchu, gdy wyraził uznanie za jej opanowanie. - W szkole występowałam w przedstawieniach i była kapitanką cheerleaderek, więc trochę opanowałam niepokazywanie pewnych emocji.
Nie były to jakieś spektakularne osiągnięcia, za to całkiem nie źle radziła sobie przed publicznością czy obiektywem kamery czy aparatu.

Cem Ayers

[Lynette Miller]

Ayers nie miał żadnego powodu do tego, by podchodzić do dziewczyny z dystansem. Lubił rozmawiać, poznawać nowe osoby i często podtrzymywać luźniejszą atmosferę. Zależało mu na tym, by dobrze się pracowało i poza profesjonalizmem po prostu chciał, żeby każdy czuł się dobrze w jego otoczeniu. Sam trafiał na różnych ludzi, więc dobrze wiedział, że można się spodziewać wszystkiego; także traktowania jak powietrze, a tego nie lubił.
- Miło mi cię poznać, Tiffany – powiedział, a kiedy wysłuchał jej wypowiedzi do końca, powiedział coś, co miało nadzieję poprawić jej nastrój.
- Od czegoś się zawsze zaczyna. To naturalne, że się denerwujesz, ale spokojnie, damy radę – zapewnił uspokajającym tonem. Miał nadzieję, że ta rozmowa trochę ją podtrzyma na duchu i sprawi, że uwierzy, iż mogła naprawdę trafić na osobę, która będzie ją traktować z góry. Może właśnie przez podejście do innych, Cem był lubiany i otrzymywał wiele propozycji ról, z których miał co wybierać. Starał się dać z siebie wszystko, ale przede wszystkim pozostawał skromnym człowiekiem, który kiedyś zamarzył sobie, że stanie przed kamerą i udało mu się to. Był wytrwały i nie poddawał się, to zaowocowało.
- Lubię wiedzieć, z kim mam pracować – uśmiechnął się. – I możesz mi mówić po imieniu jeśli chcesz, naprawdę to nie problem dla mnie – jeśli miało jej to pomóc, czy sprawić, by poczuła się nieco swobodniej, nie widział nic złego w tym, by mówiono mu na ty. Nawet poprzez niewielką rolę, miała dołączyć do ich filmowej rodziny, bo cała ekipa powinna się traktować z szacunkiem i być otwarta na kolejne osoby, które dołączają choćby dlatego, by pokazać się na chwilę.
- Wszystko jest ważne, nawet pozornie mało znaczące dla innych wydarzenia. Nigdy nie wiesz, czy coś ci się nie przyda – on także brał udział w przedstawieniach szkolnych i dzięki temu zrozumiał, że chce to robić zawodowo. Przypomniał sobie pierwszy poważny casting i wzięcie go z przyjacielem do reklamy. Niby nic takiego, ale widzowie zobaczyli go w telewizji czy w prasie. Od tego się zaczęło. Gdyby mu się nie udało, pewnie jeszcze długo udzielałby w Turcji korepetycji z angielskiego.

Tiffany Harris

[Tiffany Harris]

Powszechnie przyjęło się, że gwiazdy światowego formatu mogą być zarozumiałe i niedostępne dla zwykłego śmiertelnika. I z pewną dozą nieufności podchodziła to takich ludzi. Więc bardzo pozytywnie została zakończona przez sposób bycia Cema. Dobił dobre pierwsze wrażenie, a to wcale nie kończyło się właśnie na tym. Buło to ciekawe spostrzeżenie, tak różne od kreowania wizerunków przez media, prasę czy portale internetowe.
- Mnie również - od razu zrobiła się odrobinkę pewniejsza siebie, chociaż stresik na pewno będzie jej towarzyszyć , aż do momentu, gdy zdjęcia się nie skończą. - Zatem liczę na owocną współpracę, Cem.
Przejście na ty pozwoliło jej się rozluźnić, choć ciężko było uwierzyć, że rozmawiała z wielkim aktorem jak ze zwykłym człowiekiem. Na pewno było to jedno z tych momentów, które zapamiętywało się do końca życia i chwaliło się nim na lewo i prawo.
Tak dookoła była atakowana rozmachem hali, ilością osób oraz sprzętu. Czy dało się przygotować psychicznie na coś takiego? Być może owszem, jej się jednak nie udało. Mimo to wkroczyła w ten świat chociaż na krótki moment. Mogła wynieść z tego spore doświadczenie i cenne rady na przyszłość.
- Jakieś radny dla nowicjuszki, żeby nie trzeba było powtarzać w kółko sceny? W scenariuszu wydaje się to całkiem proste, a nie musi takie być - ciekawiło ją czy jakieś dostanie wskazówki czy coś w rodzaju bądź sobą. - A czy reżyser jest mocno wymagający?
Przemknęło jej przez myśl, że może dobrze by było znaleźć ową Angelę, nim uskuteczniać nadprogramowe pogawędki. Jednak Cem był tysiąc razy ciekawszą osobą na rozmowę i dowiedzenie się czegoś przydatnego na przyszłość.

Cem Ayers

[Lynette Miller]

Nigdy nie uważał się za wzór do naśladowania, czy też dobrego nauczyciela, ale jakieś tam rady miał. Mógł podpowiedzieć, co robił sam na początku i co pozostało mu na dłużej.
- Chodząc na castingi nauczyłem się czegoś poza cierpliwością. Mianowicie wiary w siebie. Jeśli tylko się wie, czego się pragnie, po prostu trzeba wierzyć, że jest się odpowiednią osobą w odpowiednim miejscu. Nie zawsze dostaje się szansę, a jeśli już, warto podejść do sprawy poważnie. Ty wiesz już, co masz robić i masz zapewnioną rolę, staraj się więc odtworzyć wszystko naturalnie i szczerze. Pomyśl o tym inaczej, nie jak o filmie, ale zwykłej scenie, która może się wydarzyć naprawdę. Staraj się zapomnieć o kamerach, ludziach wokół i po prostu zachowuj się naturalnie. Nie musisz starać się zabłysnąć, jeśli oddasz wszystko z dozą dystansu i spontanicznością, sama zostaniesz zapamiętana – on zawsze patrzył na to, jak na prawdziwą historię, która może się wydarzyć i zastanawiał się najpierw, jak on by reagował i starał się to właśnie pokazać później na ekranie. Nie lubił przerysowanych postaci, wolał zdobyć uznanie za szczerość, a nie wyciskanie z postaci co się da. Łatwo było przedobrzyć swoją interpretację, a tego nie chciał nikt.
Zapytany o reżysera mógł powiedzieć to, co myślał.
- Jest wymagający, ale lubi zaangażowanie w rolę i dlatego warto mieć własne zdanie i wizję danej sceny. Nie ma nic przeciwko własnej poprawce. Słucha innych, a to bardzo ważne. Niektórzy trzymają się sztywno zasad, które sami wymyślili i nie przyjmują czegoś jeszcze, nasz jest otwarty i lubi posłuchać, co może powiedzieć aktor, co ewentualnie widzi inaczej. Nie musisz się obawiać, nie będzie źle – był pewien, że wyjdzie zadowolona i dumna z siebie. Poza tym sam miał zamiar ułatwić jej zadanie i podejść do niej profesjonalnie i z wyrozumiałością.
- Poradzisz sobie. Pomyśl o tym, jak o nowej przygodzie – podpowiedział.
Sam się stresował na początku, ale szybko o tym zapominał, bo wiedział, że to jest jego miejsce i to chce robić w życiu. Z takim nastawieniem szybciej się uczył i został zauważony przez innych reżyserów.

Tiffany Harris

[Tiffany Harris]

Słuchała uważnie słów Cema i starała się je w miarę możliwości przyswoić. Nie codzienne dostawało się szanse na możliwość uzyskania mądrości życiowej od gwiazdy kina.
- Myślę, że mając takie podstawy nie powinnam dać plamy, ale w razie czego proszę śmiało mówić, co jest u mnie do poprawienia - zaznaczyła, bo dobrze wiedzieć, jeśli rad udzielają osoby, które mają za sobą długi staż w branży. - Interesujące podejście, warto je zatem wykorzystać. Odgrywałam sama tę scenę przed lustrem, ale wiadomo, że do nie to samo. Chociaż mi wydawało się, że jest dobrze, to przecież mogę się mylić.
W większości przypadków uważała, ze dobrze jej wychodzi odnajdowanie się przed kamerami czy aparatem. Nie miała problemu przed odrywaniem różnych scen przed innymi, zatem jak na razie zapowiadało się nie najgorzej.
- Bycie reżyserem chyba też nie jest łatwe. Musi ogarniać ten cały chaos i tysiące ludzi, be których nie da się zrealizować danego przedsięwzięcia - obawiała się surowego reżysera. Na całe szczęście ten nadawał się do współpracy, co napawało optymizmem.- Dobrze to wiedzieć. Jestem z tą widzą bardziej spokojna.
Nie chciała też wyjść na niekompetentną przy Cemiem który miał jej partnerować. Naprawdę spotkało ją duże wyróżnienie, o jakim większość mogła tylko patrzyć. Dlatego też idąc tutaj doczuwała większy stres iż było to po niej widać.
- Przygodą jest to na pewno. Taką, którą będę mogła śmiało opowiadać innym jeszcze przez długi czas. Nie sądziłabym, że zaliczę debiut na wielkim ekranie z taką gwiazdorską obsadą - powiedziała. - Zdarza ci się grywać też na deskach teatru, czy tylko wielki ekran jest ci pisany?

Cem Ayers

[Lynette Miller]

Nie wiedział, czy jego rady się przydadzą, ale powiedział to, co czuł i sam zaobserwował. Jemu nikt nie mówił, co i jak miał robić, uczył się metodą prób i błędów, zaczynając od zera. Po prostu się uczył.
- Każdy ma inny charakter i po swojemu wszystko robi, ale dla mnie ważne jest właśnie to – powiedział z namysłem. – Może ci się to przyda, a może będzie bezużyteczne, nie wiem tego. Zobaczysz sama, ale ufaj sobie, dasz radę – dlaczego miałby w to nie wierzyć? Jeśli była tam, to już coś osiągnęła i mogła tylko patrzeć przed siebie, sama sprawdzi się w tym wszystkim.
- Och, reżyser ma najgorzej. Ten jest w porządku, nie tylko mówi, czego potrzebuje, ale też słucha, a nie każdy to potrafi czy chce. To jest bardzo wiele i warto z tego skorzystać. Nie obawiaj się, nie zostaniesz za to zlinczowana – niejedna osoba już próbowała przenieść własną wizję na ekran, ale nie każda spotykała się z przychylnością, nic się jednak nie działo złego, dobrze było mieć swoje zdanie. Jeśli myślało się nad tym poważnie, to sam w sobie był już pewien sukces.
- Zobaczysz, może to początek? Albo się rozczarujesz i uciekniesz z krzykiem – zaśmiał się cicho. Oczywiście tego jej nie życzył, dobrze było mieć marzenia, które czasami się spełniały.
- Ja zacząłem od reklamy. Poszliśmy z kumplem na casting i nas wzięli. Potem było trochę łatwiej, ale na swoją prawdziwą szansę poczekałem jeszcze trochę – potem zaczęło się dziać.
- Chciałbym się sprawdzić w teatrze, ale jako, że często podróżuję, nie jestem w stanie tego ogarnąć. Zostają filmy i seriale, raz tu raz w Turcji. Ważne, że nie narzekam na nudę – miał w czym przebierać, bo ofert – szczególnie z drugiej ojczyzny – było naprawdę wiele i mógł wybierać i kręcić nosem na inne rzeczy. Lubił ambitne role, no i ciekawe scenariusze.
- W Kanadzie jest inaczej, a czy lepiej? Nie wiem. Tutaj można utknąć w jednej roli na bardzo długo. A tam co rok można grać w czymś nowym, rozwijać się – i dobrze płacili, a to też bardzo ważne.

Tiffany Harris

[Tiffany Harris]

- Byłoby nudno, gdy każdy człowiek był takim sami. Za to wydaje mi się, że warto posłuchać tego, co mają do powiedzenia bardziej doświadczeni w danej dziedzinie - zapewniła.
Warto wysłuchać opinii innych, a co się da można dopasować do siebie. Najlepiej uczyć się na własnych błędach, ale nie zawsze było to możliwe.
- Pewnie, że ma najgorzej, ale sam taki zwód wybrał - zauważyła. - Chociaż nie byłam nigdy na jego miejscu, więc mogę tylko zgadywać jak to jest. Mimo wszystko wydaje się to całkiem trudne zajęcie, bo jak coś nawiali to trzeba to na szybko łatać.
Reżyser był trochę jak kapitan statku, tylko miał stabilny grunt pod pod nogami. Mimo wszystko ogarnięcie takiego chaosu, wymagało nie lada umiejętność. Więc nie każdy nadawał się na to stanowisko.
- Jak występowałam w szkolnych przedstawieniach, to bardzo mi się podobało. Nawet jak pewnie większość, w dzieciństwie chciałam zostać aktorką, albo piosenkarką. Wyszło ostatnie coś pomiędzy tymi dwoma zawodami.
Współczesne realia pozwalały zarabiać w naprawdę różnie sposoby. Coś co było raczej nie do pomyślenia jeszcze kilkanaście lat temu. Tiff jak współczesne dziecko Internetu postanowiła to wykorzystać.
- To nie możesz narzekać na nudę, skoro tak zmieniasz otoczenie pomiędzy dwoma krajami - sama chętnie by trochę po podróżowała, ale to to będzie czas we właściwym czasie. Na razie były inne priorytety.- Z jednej strony praca w jednym serialu, który leci latami to bezpieczna posada. Jak komuś takie coś pasuje - mało było takich tasiemców, które leciały po kilkanaście albo kilkadziesiąt lat bez przerwy, że nawet pierwotna obsada zdążyła wymrzeć, a serial dalej leciał.

Cem Ayers

[Lynette Miller]

Uśmiechnął się słysząc o przedstawieniach w szkole. On też zaczynał w ten sposób.
- To tak jak ja, kochałem występować i grać w siatkówkę. Myślałem chwilowo o tym, by zostać sportowcem, ale zwyciężyła artystyczna natura – to był dość znany fakt, nigdy nie ukrywał jak wyglądała jego przeszłość i pierwsze kroki.
- Wiedziałem, że pójdę w tym kierunku, po prostu. To było moje marzenie – i spełniał je krok po kroku. Jako, że jego zmarła matka była znaną piosenkarką, on także zajmował się muzyką i pisał piosenki. Człowiek orkiestra, chciało się powiedzieć. Miał w sobie pasję, która owocowała i tego się trzymał. Po prostu kochał to, co robił i życzył tego samego swojej młodszej koleżance.
- Myślę, że warto próbować spełniać swoje pragnienia, bo nawet jeśli nie osiągnie się dokładnie tego, co się chce, zawsze można przynajmniej szczerze sobie powiedzieć, że się próbowało. Lepiej żałować tego, co się zrobiło, a nie tego, czego się nie podjęło uczynić – odparł z namysłem. On także miał swoje sprawy, w których czasem działał bardzo ostrożnie i nie wierzył w siebie, ale był cierpliwy i wiedział, że z czasem coś się może zmienić. Nie miał zamiaru się poddać, a czas pokaże, czy coś się zmieni, czy nie w przyszłości.
- Mam pracę, w której mnie chcą, do tego dzielę życie między dwoma krajami, w których mam co robić. I tu i tam mam swoje życie, rodzinę, przyjaciół i niejedno wyzwanie przed sobą – w Turcji był popularną osobą, która nie narzekała na brak ofert z różnych stacji.
- Kiedyś też myślałem, że fajnie jest mieć jedną rolę i jej się trzymać, ale rynek turecki nauczył mnie rozwijania umiejętności i nie chcę chyba zostać zaszufladkowany. Wolę mieć więcej ról w życiorysie, spróbować pokazać się w różnych rolach i po prostu pracować nad tym, co mnie naprawdę zainteresuje. Dobrze mieć wybór – on cenił sobie różnorodność.
- Każdy ma własne potrzeby i wie, co mu się podoba i co się w jego wypadku sprawdza. Kto wie, może ty też będziesz mogła po jakimś czasie zrobić coś, co chcesz i sama wybierzesz sobie to, czym chcesz się zajmować. Warto jest mieć własne zdanie i spełnianie swoich zamiarów – powiedział i ruszył się z miejsca, ale skinął na Tiffany, by poszła za nim. Miał ochotę na kawę, o co mógł poprosić w każdej chwili, tym bardziej, że jeszcze był czas do rozpoczęcia zdjęć tego dnia.
- Zaraz pewnie ktoś cię porwie – zauważył. – Ale możemy jeszcze chwilę porozmawiać. Idę po kawę, póki mam chwilę- wyjaśnił.

Tiffany Harris