MAPLE HEARTS | PBF

Leo V. Perella mieszkanie leo Wszystkie wiadomości od Leo były tak nieskładne, że kiedy tylko skończyła dwudziestoczterogodzinny dyżur w remizie, postanowiła natychmiast do niego zajrzeć, bez wcześniejszego zahaczania o własny loft w centrum miasta. Przyjaźnili się od... Właściwie Teddy nie pamiętała, jak długo się już znali, bo chyba to było od zawsze. zakończona

helena peregrine mieszkanie heleny Darling przyjrzała się uważnie kobiecie. Skądś ją kojarzyła. Dlaczego ją kojarzyła? Znów nie potrafiła przypasować twarzy do nazwiska i sytuacji. Znała tę twarz. Poznawała te oczy. Kurwa, za te oczy to dałaby się pokroić żywcem tu i teraz. zakończona

Iris Valentine riverdale collegiate institute Siedziała w kucki, jak ninja w czasie lunchu, nad swoją kanapką kupioną w szkolnej stołówce. I wtedy usłyszała kroki. Oderwała plecy od ściany, wychylając się zza rogu z nadzieją, że to może nie Iris. Oczywiście, że to musiała być Iris. W panice naciągnęła kaptur bluzy na głowę, jednocześnie, próbując się zakryć rękami, nogami i własnym cieniem. Niestety, nie była ośmiornicą. zakończona

Mabel Ellery dom mabel Wyciągnęła ze schowka gaz łzawiący i wysiadła z samochodu, przemieszczając się w stronę budynku niczym zawodowy ninja. Chwilę później stała już przed drzwiami, jednak wchodzenie od frontu było zbyt ryzykowne. Teddy zrobiła szybkie rozeznanie. Uchylone okno! W kuckach przemieściła się pod parapet, sprawnie podciągnęła na rękach i zaraz była już w środku. zakończona

helena peregrine mieszkanie heleny Wiadomość, jaką ujrzała na wyświetlaczu telefonu, szczerze ją zaskoczyła. Nie spodziewała się, że Helena napisze. Właściwie w ogóle nie sądziła, że się odezwie. Niby podczas interwencji w jej mieszkaniu, kiedy zasilacz stanął w płomieniach, a Peregrine sama poradziła sobie z małym pożarem, ustaliły, że pozostaną w kontakcie w sprawie instalacji nowych stabilizatorów, ale Teddy myślała, że to nie było na poważnie. Że Helena zapomni albo że poprosi o pomoc specjalistę. Ale Helena nie zapomniała i dalej potrzebowała jej pomocy. zakończona

Miles W. Waits bar poet Darling, choć na ogół nieposkromiona, nie zliczyłaby nawet, ile razy przeżywała załamanie nerwowe podczas akcji, w których uczestniczył również Miles Waits. Ten sam detektyw, z którym siedziała teraz przy barze i dyskutowała o tym, jakie piwo było lepsze. W mniemaniu Milesa było to piwo jasne, a zdaniem Teddy... Też jasne. Sprzeczali się zupełnie o nic, nie zważając na fakt, że oboje spożywali właśnie ciemny browar. Dlaczego? Trudno stwierdzić. To był chyba ten moment, kiedy było im kompletnie wszystko jedno. trwa

helena peregrine belford Każdy krok przybliżał ją do samochodu, przy którym czekała Peregrine. I wtedy Darling zauważyła, jak bardzo jej oczekiwanie przypominało nastoletnie podniecenie przed pierwszą randką. A przecież dawno temu przysięgała sobie, że już nigdy nie da się tak łatwo wyprowadzić z równowagi. No powitanie odpowiedziała uśmiechem, ale zanim w ogóle zdążyła odpowiedzieć, poczuła ją na swoich ustach. Szybki, krótki pocałunek. Serce Teddy przeskoczyło kilka uderzeń. zakończona

helena peregrine loft teddy Puste miejsce parkingowe czekało na nie dosłownie przed wejściem do wieżowca, jakby ktoś wyczarował je specjalnie przy pomocy czarodziejskiej różdżki. Światła samochodu zgasły, a wewnątrz pojazdu zrobiło się kompletnie ciemno; jedynie neon z pobliskiego sklepu rozlewał blady róż po ich twarzach. Nagle świat wymknął jej się spod kontroli, gdy Helena pochyliła się w jej stronę. Ten uśmiech — ten, który przecież już nie raz widziała — sprawił, że oddech ugrzązł jej w gardle, a ciepło dłoni na jej udzie przeszyło ją szybciej niż chłód, który wdarł się do samochodu, kiedy Peregrine otworzyły się drzwi. zakończona

Dina O’Donnell remiza/tory prz 401 Krzyki rozdzierały powietrze, w którym unosił się zapach spalonego oleju i gryzący w nozdrza dym. Z przodu, tam, gdzie wagony pociągu spiętrzyły się jeden na drugim, leżały ludzkie sylwetki — niektóre nieruchome, inne wijące się w bólu. Ktoś wołał o pomoc, ktoś inny przeklinał, jeszcze ktoś szlochał z twarzą w dłoniach. Ratownicy już byli w ruchu, ale zamieszanie było potężne. Między wagonami migotały błyski latarek, a dowódcy rzucali szarpane komendy, wydając swoim ludziom polecenia. przeszyło ją szybciej niż chłód, który wdarł się do samochodu, kiedy Peregrine otworzyły się drzwi. trwa